Numansdorper Kees in 't Veld maakte zijn Vierdaagse-debuut op 80-jarige leeftijd

Kees in 't Veld was vorige week de oudste debutant bij het grootste wandelevenement van Nederland. En dat terwijl de energieke tachtiger, zo bekent hij, 'tot vorig jaar eigenlijk niks met lopen had'. ,,Het is een vlaag van verstandsverbijstering geweest'', blikt hij terug. ,,Opeens ben ik aan het wandelen gegaan. Misschien ook wel geïnspireerd door televisiepresentator Willibrord Frequin, die ik op 74-jarige leeftijd voor het eerst de Vierdaagse had zien lopen en waarbij ik toen dacht: 'Dat moet ik ook kunnen'.''

Geïnfecteerd met het loopvirus wandelde Kees in 't Veld vanaf ongeveer een jaar geleden 2000 kilometer. ,,Toen de loting voor de Vierdaagse in Nijmegen naderde, heb ik besloten om de stoute schoenen aan te trekken en me in te schrijven. Mijn vrouw vond het een slecht idee, omdat zij dacht dat ik het niet kon halen: vier dagen 30 kilometer lopen. Dat was voor mij juist een reden om het door te zetten. Ik wilde het op eigen houtje doen.''

Maar Kees in 't Veld koppelde wel een mooi doel aan zijn wandelexpeditie. ,,Mijn zoon is een jaar of tien geleden naar Cambodja vertrokken, waar hij samen met zijn vrouw een resort heeft opgebouwd. Tijdens de wintermaanden verblijven mijn vrouw en ik daar. We hebben rond het resort heel wat schrijnende gevallen meegemaakt: lekkende huizen, mensen die in ellende moeten leven."

Daarom, zegt hij, had hij aan zijn Vierdaagse-deelname een actie verbonden, die ruim 2000 euro heeft opgeleverd. ,,Dat geld zullen we zelf verdelen over de mensen die het écht nodig hebben.''

De Vierdaagse zelf was een pittige onderneming, zo geeft Kees in 't Veld aan. ,,Van de warmte heb ik geen hinder ondervonden. Daar kan ik goed tegen: in Cambodja heb ik ook veel gelopen. Ik heb last gehad van blaren, mijn knieën en ook het feit dat ik met een dubbele hernia loop - waar ik mee heb moeten leren leven - hielp niet echt. Maar ik ben blijven volhouden tot het laatst.''

De zwaarste dag was voor hem de laatste dag. Het parcours liep over een uitgerekte dijk, die wel heel lang bleek. ,,Aan de Via Gladiola, het slotstuk van de Vierdaagse naar de aankomst, leek geen eind te komen. Na het bordje Via Gladiola moest ik nog tien kilometer. Om daar mijn vrouw aan te treffen, dat was emotioneel. Ik heb haar beloofd dat dit eenmalig was. Zij heeft nagelbijtend dagelijks in Nijmegen op me gewacht. Dat wil ik niet meer.''

Elke ochtend up-to-date met het laatste nieuws uit de Hoeksche Waard? Schrijf je hier gratis in!