De schreeuwers willen helemaal niet dat we dichter naar elkaar groeien

Als speler en later ook als trainer kon ik ­altijd prima door één deur met donkere spelers. Al is die jongens op die manier omschrijven meteen al iets waar ik me ongemakkelijk bij voel. In kleedkamers of op trainings­velden werd namelijk nooit naar ras, kleur of weet ik veel wat gekeken en dat zeg ik niet omdat ik me jarenlang doof of blind heb gehouden voor dergelijke zaken. Toch komt dit racismevraagstuk natuurlijk ook niet opeens uit de lucht vallen, dat is wel duidelijk. Bij veel mensen zit het dieper dan wij dachten. Veel dieper zelfs.

Daar moeten we serieus naar kijken. Maar wel zonder opeens volledig door te slaan. Het is nu zaak dat we naar elkaar luisteren, maar dat blijkt al een enorm probleem. Want de schreeuwers, aan beide kanten, pakken nu gretig de regie. Die gasten willen helemaal niet dat we dichter naar elkaar groeien, maar juist het tegenovergestelde. Ze zetten mensen tegen elkaar op en dat is een kwalijke ontwikkeling. De inhoud sneeuwt al weken volledig onder en dat mogen ook de presentatoren van al die talkshows zichzelf weleens kwalijk nemen. Daar wordt meer en meer stelling genomen, terwijl dat toch niet hun taak is? Wie niet voor is, is meteen tegen.