Voor Machteld Bijleveld (25) uit Utrecht begon het toen zij als student in de grote stad kwam wonen. ,,Ik ben altijd al een ekstertje geweest: iemand met oog voor mooie spulletjes. Als ik ’s nachts van mijn bijbaan in een restaurant naar huis fietste, zag ik bij het grofvuil de mooiste dingen staan. Een notenhouten tafel, een rotan stoel, een Billie-boekenkast van Ikea: ik kon er mijn hele studentenkamer mee inrichten. Toen deze een beetje begon uit te puilen ben ik spullen op Marktplaats gaan zetten. Eigenlijk meer voor de grap, om te kijken wat het deed. Al snel had ik een online handeltje en liep het storm. Gemiddeld verdien ik er nu 200 euro per maand mee.”

,,Mijn specialiteit is meubels. Ik tikte, ook via Marktplaats, een tweedehands bakfiets op de kop om alles te vervoeren", vertelt ze. ,,Soms moet er wat opgeknapt worden, maar ik heb een handige broer die alles kan fixen. Mijn mooiste vondst is een antieke Franse spiegel. Die heb ik zelf gehouden. Ik heb het uitgezocht: waarschijnlijk is hij 1000 euro waard. Ik denk dat het van een geruimd huis is na iemands overlijden. Misschien morbide, maar ik geef de spullen meer eer dan de nabestaanden die ze op straat hebben gesmeten.”

Voor Simone de Graaff-Neuvel (51) uit Hoorn begon het grofvuiljagersavontuur door haar man Chris de Graaff (50). ,,Bij Chris hadden ze het vroeger thuis niet breed. Zijn vader had een bedrijf, maar dat liep niet lekker. Dus reed hij ‘s avonds met zijn bestelbusje langs de weg: ‘grofvuilen’, noemde hij dat. Van jongs af aan ging Chris mee. Ze wisten alle routes, wanneer en waar grofvuil stond.”

,,Nu rijdt hij in zijn eigen bestelbus langs de weg en kan het niet laten om te stoppen, om te kijken wat ertussen zit. 75 procent van mijn huisraad is op deze manier verkregen. Ik heb wel wat schaamte om in het vuil van een ander te kijken, dat gevoel blijft.”

Toch kan ze de schaamte relativeren. ,,Als ik zie wat er aan waardevolle spullen wordt weggegooid - dat is bizar. Ik denk dat het komt doordat mensen niet meer leren om dingen op te knappen. Doet iets het niet, dan wordt het afgedankt en kopen ze iets nieuws. Ik heb daar moeite mee. Het geld wat het kost om te produceren, de grondstoffen, het verschepen. Die hele weggooimaatschappij staat mij tegen.”

,,We hadden zoveel spullen vergaard dat ik zei: laten we gaan verkopen”, vertelt Simone. ,,Sinds drie jaar heb ik een Tweedekans-winkel in een grote schuur bij ons huis. Ik adverteer op Facebook met spullen die mensen kunnen afhalen. Als ze in de winkel komen, lopen ze nog een rondje. Niets is geprijsd, mensen moeten aan mij vragen wat het kost. Ik maak een inschatting van wat iemands budget is. Soms verkoop ik een tv of een stellingkast voor 100 euro, soms een dvd-speler voor een tientje of een beker voor vijftig cent. We verkopen echt alles wat je kunt bedenken, we zijn een volledige kringloopwinkel van grofvuilspullen. Ik denk dat we er zo’n 300 euro per maand mee verdienen.”

Tips voor grofvuilen? ,,Neem alleen zo goed als nieuw, heel bijzonder of heel oud mee. Zie de mogelijkheid van een object in: met een likje verf is een oud kastje weer mooi. En vooral: zorg je dat het netjes achterlaat: ga niet een drie meter berg oud vuil over de hele stoep verspreiden, houd het netjes en zorg niet voor overlast.”

George Maas is fotograaf en ook hij geeft gedumpte meubels bij het grofvuil een ‘tweede leven’. Zie hier hoe hij dat doet: