Een dagje met de kleinkinderen naar de dierentuin is er niet meer bij. Want Theo van Ballegooijen is al jaren onverklaarbaar ziek en heeft behalve voortdurende ontstekingen aan zijn ogen ook verlies aan spierkracht en hij heeft zenuwpijn.

Hij is uitgeblust en houdt er rekening mee dat het werken met C8 en met de andere toxische stoffen bij zijn oude baas, DuPont, de werkelijke oorzaak is van zijn ziekte. ,,Je kunt niet berusten, we zoeken al jaren antwoorden. Dupont, geef ons die,'' is zijn indringende oproep.

Hij is 56 jaar en heeft nu al een leven met beperkingen. ,,Als je opstaat, ben je al moe. En het gaat steeds erger achteruit.'' De zenuwpijn is zo verschrikkelijk dat hij geen sokken meer aan kan met naadjes erin. Talloze onderzoeken zijn er geweest: bloedonderzoek, longonderzoek, scans en een punctie van hersenvocht. ,,Maar de artsen komen er niet uit en staan voor een raadsel.''

Artsen stelden vast dat hij te veel ontstekingscellen en eiwitten heeft. Aanvankelijk werd gedacht aan neurosarcoïdose, een ziekte waarbij spontaan ontstekingen in organen ontstaan. Maar ze gooien het nu op een auto-immuunziekte. ,,Niemand die het weet. En door mijn hoofd blijft steeds die ene vraag spoken, was het de C8?''

Shampoo
Kort na de lts begon de Dordtenaar zijn loopbaan bij DuPont, waar hij tot 2010 werkte. ,,Ik zat overal, in alle fabrieken van DuPont,'' schetst Van Ballegooijen, die nieuwe machines installeerde, en zich ook herinnert hoe ooit een leiding boven zijn hoofd brak en hoe hij in de teflonfabriek een vloeibaar goedje met vermoedelijk C8 over zich heen geplonsd kreeg. ,,'Oh, dat geeft niets,' zei de chef. Dat is te vergelijken met shampoo. Dat kan geen kwaad.''

'Teflon-koorts' door het inademen van minuscule deeltjes C8 tijdens het lassen had hij ook herhaaldelijk. ,,Bibberen en het zó intens koud hebben dat je bij wijze van spreken onder kraanwater van 180 graden nog niet warm te krijgen bent.''

Lariekoek
Deze week had de oud-werknemer met zijn vrouw Jenny een indringend gesprek met DuPont. Het echtpaar deed het verzoek om een gezondheidsonderzoek op kosten van zijn oude werkgever. In de hoop antwoorden te vinden en verder te kunnen. ,,Er werd gezegd: zo'n onderzoek is eigen verantwoordelijkheid. Maar dat is lariekoek. Het is niet onze intentie om te wijzen naar het bedrijf. Maar ik heb er 38 jaar gewerkt. En ik wil maar één ding weten: zit de C8 in mijn bloed en is het er nog uit te halen?''

,,Mijn man is ziek,'' zegt Jenny. ,,Dat staat als een paal boven water, maar we weten niet welke ziekte hij heeft en we weten niet waar het eindigt. De neuroloog zegt tegen hem: Je lichaam is een tikkende tijdbom. Het is wachten tot de bom barst.''

In een mailwisseling met zijn arts is te lezen dat onderzoek in Nederland naar C8 in het bloed heel moeilijk is. Ook het Albert Schweitzer ziekenhuis in Dordrecht verklaart dat dergelijk onderzoek uiterst lastig is. ,,In theorie kan onze klinisch-chemische dienstverlener Result Laboratorium wel een C8-meting laten verrichten, maar dat moet dan worden opgestuurd naar een referentielab in Zwitserland,'' laat een woordvoerder van het ziekenhuis weten. ,,Er is apparatuur voor nodig die wij niet hebben.'' Het ziekenhuis heeft ook niet de kennis om een eventuele bloedwaarde C8 te koppelen aan een ziekte, aldus de zegsman.

Vingertje
DuPont ziet nu geen aanleiding het onderzoek op zich te nemen, stelt Ger-Jan van den Elsen van het bedrijf. ,,Hoewel we de zorgen van het echtpaar begrijpen.'' Volgens toxicoloog Jacob de Boer is er een mogelijke link. ,,De oogklachten zijn een duidelijke aanwijzing dat er een verband kan zijn met C8.''

Theo en Jenny van Ballegooijen kijken uit naar de dag dat de Inspectie SZW (de voormalige arbeidsinspectie) DuPont dwingt onderzoek te doen. De inspectie maakte deze week bekend dat ze met het concern gaat praten over bloedtesten die het bedrijf afnam bij zijn teflon-medewerkers en de gezondheidssituatie in kaart wil brengen van de werknemers.

Als de inspectie er aanleiding toe ziet, zal ze DuPont dwingen alle werknemers en oud-werknemers te onderzoeken. Hoe eerder hoe beter, zegt het echtpaar. ,,Het gaat ons niet om het wijzen met het vingertje. Het gaat ons om de erkenning.''