Wilhelmina van der Laan-Van Eijk uit Gouda is nog steeds ontstemd over de in haar ogen botte weigering van de pechhulpdienst. En dat terwijl ze al 50 jaar trouw het lidmaatschapsgeld voor de ANWB betaalt.

Een klapband dwong haar afgelopen dinsdagmorgen de kant van de weg op te zoeken. Daar belde ze meteen naar de ANWB. Over de brede vangrail klimmen lukte haar niet, door de twee heupoperaties die ze de afgelopen jaren onderging. Dus daar stond ze dan, op de smalle vluchtstrook, in de kou, terwijl de voertuigen langs haar heen raasden.

Drie kwartier stond ze tegen een hek. Haar jongste zoon van 53 plaatste uiteindelijk de reserveband onder de auto. Ook hij had de nodige moeite met de krik, en het was voor hem best even hannesen onder de auto. Maar met tips van baggeraars die in de buurt aan het werk waren, lukte het toch.

Thuis klapte ze bijna uit elkaar van irritatie door de ANWB die haar ‘gewoon heeft laten barsten’. Dus besloot ze haar lidmaatschap op te zeggen. ,,Toen ik zei dat ik een platina lidmaatschapspas heb, antwoordde de telefoniste dat-ie op naam van mijn man stond. Mijn echtgenoot is negen maanden geleden overleden. ‘Schei eens uit, ik kan moeilijk een lijk laten bellen’, zei ik. Schandalig.”

Na het terugluisteren van het gesprek dat haar zoon voerde met de alarmcentrale, erkent de ANWB dat het een wegenwacht had moeten sturen. ,,Ze reed op de A20 met haar achterwiel over een steen. Volgens de letter van de voorwaarden is de verzekeraar er voor schade en de Wegenwacht voor pech. Mevrouw stond op een gevaarlijke plek, en ter plaatse hadden we iets kunnen betekenen, of we hadden haar naar een veilige plek kunnen brengen.’’

De ANWB wil de band met de pechklant herstellen. ,,We zijn blij dat haar niets is overkomen.”