Goed onderwijs voor iedereen is de beste manier om te voorkomen dat alleen iemands afkomst zijn toekomst bepaalt. De Franse ambassadeur in Nederland getuigde vorige week in deze krant dat hij zonder goede leraren  nooit had kunnen worden wat en wie hij nu is. Hetzelfde geldt voor voor de schrijver van dit stukje. En vast ook voor u. Daarom was de moord op de geschiedenisleraar Samuel Paty meer dan een aanslag op de vrije meningsuiting - op zichzelf als ernstig genoeg. Het was ook een aanslag op het onderwijs als motor van gelijke kansen voor iedereen - een belangrijk principe onder onze rechtsstaat. Terecht dat president Macron daar aandacht voor vroeg, en harde maatregelen neemt tegen islamitisch extremisme.

Hoe de Turkse president Erdogan hier vervolgens op reageert is ronduit schandalig. Erdogan doet het voorkomen alsof Macron zich tegen alle moslims keert - dat doet hij niet, hij keert zich tegen radicalisme. Erdogan sneert dat Macron maar naar de psychiater moet en roept op tot een boycot van Franse producten. Daarmee zweept hij de gemoederen op, precies wat hij zijn Franse ambtgenoot verwijt. Het is overigens wel verklaarbaar. Erdogan was ooit een effectieve burgemeester van Istanbul, maar is helaas verworden tot een despoot die tegenstanders opsluit en die de aandacht van economisch falen probeert af te leiden door het bespelen van  nationalistische en religieuze emoties. Maar verklaarbaar maakt het niet minder laakbaar.

Er is ook een positieve kant. Als reactie op Erdogans ophitserij hebben verschillende Europese leiders zich solidair verklaard met Frankrijk. ,,De woorden van president Erdogan richting president Emmanuel Macron zijn niet acceptabel. Nederland blijft met Frankrijk pal voor de gemeenschappelijke waarden van de EU staan. Voor het vrije woord en tegen extremisme en radicalisme”, tweette premier Rutte. En dat is goed. (Al hoeft het niet via twitter.) In een wereld waarin China machtiger wordt, Rusland ondermijnt, de Verenigde Staten zich in zichzelf keren en Turkije de islamitische wereld ophitst, is onze Europese manier van leven het verdedigen waard. Europese waarden, we doen er intern wel eens schamper over, maar naar buiten toe moeten we ze verdedigen. Met raad en daad, met hand en tand.