Ze doet haar verhaal aan de eettafel van haar ouderlijk huis. Haar moeder luistert mee, omdat Jana niet alleen durft te zijn, zelfs niet in eigen huis. Helder en duidelijk vertelt Jana wat er allemaal speelt en over de hulphond die ze nodig heeft om verder te komen. Dat onder woorden brengen, gaat Jana goed af.  ,,Als je jarenlang in therapie bent, zoals ik, dan praat je wel. Anders heb je niets aan die therapie.’’