Hoe een wilde zalm precies de weg terugvindt naar zijn geboortewateren, is onder biologen nog altijd voer voor discussie. Feit is dat het kompas van de zoet-zout-zoetwatervis zo haarfijn functioneert, dat de zalm na een volwassen leven op zee tot op 10 centimeter nauwkeurig de ondiepe grindbedding weet op te sporen waar hij ooit ter wereld kwam. Als de vis geluk heeft, want de bouw van stuwdammen, sluizen en waterkrachtcentrales hebben die monstertocht voor de meeste wilde zalmen de laatste decennia onmogelijk gemaakt. Ook in ‘onze’ Rijn en Maas, begin vorige eeuw nog Europa’s rijkste zalmrivieren, is de vis tegenwoordig zo zeldzaam als een vegetariër op een slagersconferentie.