Er zijn van die betweters die in de zomermaanden het liefst de lippen zetten aan een kopje hete thee. Hoe warmer de drank, hoe meer het lichaam immers zijn best zal doen om de inwendige thermostaat omlaag te draaien, is de gedachte. Een mooie theorie natuurlijk. Maar om enig effect te sorteren zou je bijkans een zwembad vol hete thee achterover moeten klokken. Logisch dus dat de meeste mensen qua instantverkwikking toch de voorkeur geven aan een glas koude ijsthee.

De theesector gaat de laatste jaren rap de ontwikkelingen in koffieland achterna. Denk daarbij aan: een levendige handel in obscure melanges, workshops tea-foodpairing en een keur aan minutieus afgestemde zetmethodes. Ook ijsthee ontsnapt niet aan de hype. ,,Wie zelf ijsthee wil maken heeft de keuze uit verschillende methodes'', legt theesommelier Linda Appelman uit. ,,Je hebt cold brew, koud gebrouwen thee met mineraalwater dat de koelkast ingaat. Of ice brew, waarbij vergruisd ijs over theeblaadjes wordt gegoten. Al is de originele, meest bekende manier natuurlijk gewoon om een pot hete thee te laten afkoelen.''

Het curieuze is echter dat het grote publiek volgens Appelman helemaal niet zit te wachten op een koud glaasje echte thee. ,,Hoewel mooie thee ook na uren afkoelen nog lekker is, halen negen van de tien mensen hun neus op voor het gemiddelde afgekoelde kopje.'' 
Hoewel de theesommelier voor de benzinestations van een oliemaatschappij onlangs nog een ijsthee ontwikkelde van 97 procent echte thee, ligt het percentage thee-extract in de supermarktijsthee dan ook aanzienlijk lager. Zo laag zelfs dat geen van de pakken in dit vergelijkend warenonderzoek - spoiler alert - volgens de verpakking meer dan 0,12 procent thee-extract in de mix  doet. ,,Eigenlijk heeft die ijsthee uit de supermarkt dus weinig meer met thee te maken'', vindt Appelman. ,,Het is een compleet ander product geworden.''

Hoewel nieuwere ijstheesmaken als hibiscus, mango, jasmijn en gember ook de grootgrutter hebben bereikt, beslaan twee smaken nog altijd het gros van het schap: citroen en perzik. We gooien een muntje op en selecteren van zeven (huis)merken een koolzuurloze perzikvariant, vervolgens blind te proeven door ons dorstige panel thee-experts. Hoewel de minieme hoeveelheden thee-extract volgens verwachting weinig thee-associaties sorteren op de smaakpapillen, hebben de pakken wel degelijk een belangrijke eigenschap van thee gemeen: ze brengen in meer of mindere mate een wrang, droog mondgevoel teweeg waar ook de tannines uit thee patent op hebben. ,,Zo, hier trekt je mond van samen'', merkt fijnproever Kevin Ramnandanlal op bij de Lipton. Instemmend geknik.

Opvallender is echter dat de fabrikanten niet terugschrikken voor een flink zoete smaak, van enigszins subtiel (Jumbo) tot snoepkraampjeszoet (Fuze Tea).