De lonen zijn laag: tussen de 22 tot 30 euro per dag. De arbeiders staan twaalf uur per dag op het veld, zeven dagen per week. Ze ‘wonen’ in barakken waar het vuil niet wordt opgehaald. 

De tomatenindustrie heeft in het zuiden van Italië een donkere kant, zo is vanavond in de tv-uitzending van Keuringsdienst van Waarde te zien. 

In Italië zijn de makers van de Keuringsdienst van Waarde nergens welkom in het zuiden van het land. In het noorden wil fabrikant Francesco Mutti de tv-ploeg wel ontvangen op zijn plantage. Hij blijkt machinaal te oogsten. ,,Economisch gezien zou het onmogelijk zijn om het te doen met de hand. Als je normale lonen zou willen betalen zou ik tachtig tot honderd man nodig hebben. In het noorden gebruiken ze geen mensenhanden meer sinds de jaren 80.’’

We zijn als consumenten medeschuldig, we willen goedkoop eten in de supermarkt kunnen kopen. De boeren staan onder druk om lage prijzen te hanteren, zegt Mutti. ,,Er is een mechanisme waarop een prijsdruk op de markt wordt gelegd’’, aldus de Nederlandse importeur. 

 ,,De situatie dwingt ons om voor 1 euro per uur te werken’’, zegt een van de arbeiders, die zichzelf slaven noemen. Een ander vindt het een onwaardig bestaan dat hij leidt. ,,Ik kan me geen mens voelen.’’ Agne Robert uit Ghana woont in een container. De uitgewoonde barak heeft een slaapkamer waar hij met een vriend woont. Hij heeft geen beter leven gekregen toen hij naar Europa kwam, zegt hij. ,,Tot nu toe niet. Iedereen die hier woont heeft grote problemen.’’

Ersin Kiris, die de man interviewt voor de uitzending, noemt een blik met tomaten uit het zuiden ‘een blik vol tranen en pijn’. ,,Als je 45 cent voor een blikje betaalt, dan betaalt iemand daar de prijs voor.’’ Mutti : ,,Je moet je afvragen of je dat wel wilt als consument.’’ De blokjes en gezeefde tomaten komen uit het noorden, weet Bodewes. ,,De hele gepelde tomaten en de cherrytomaten uit blik komen uit het zuiden.’’

De uitzending van Keuringsdienst van Waarde: donderdag 7 november om 20.25 op NPO 3.