Al sinds jongs af aan is de Vlaardinger gek op varen en alles wat daarmee te maken heeft. ,,Mijn ouders hadden een boot en daar gingen we in de vakanties vaak mee weg. Toen wist ik al dat ik zelf later ook wilde varen’’, vertelt hij. ,,Dat is gelukt, maar niet zo lang als ik had gehoopt. Varen was echt mijn lust en mijn leven.’’

Op zijn achttiende ging het voor het eerst mis toen hij voor zijn stage moest varen. Na een incident komt hij in een psychiatrische kliniek terecht. Daar wordt het dysthyme stoornis bij hem vastgesteld. ,,Ik heb last van depressieve stemmingen. Maar die zijn niet altijd even sterk aanwezig’’, legt hij uit. Nadat hij is opgeknapt maakt hij zijn studie af en gaat hij als stuurman aan het werk. ,,Ik voelde me zo thuis op het water. En de band die je had met de bemanning was ook zo bijzonder. Je zat letterlijk in hetzelfde schuitje.’’

Maar net als tijdens zijn stage gaat het jaren later nogmaals mis aan boord. ,,Ik was net gepromoveerd tot kapitein, maar dat bracht zo veel druk en verantwoordelijkheid met zich mee. Ik kon dat niet aan. Ik voelde een enorme druk toen ik over de loopplank liep. Ik kon niet meer normaal functioneren’’ De Vlaardinger belde zijn moeder en die wist gelijk wat er aan de hand was.

Eenmaal terug in Nederland werd hij opnieuw opgenomen. Hij had last van wanen, psychoses en angstgevoelens. Hij kreeg de diagnose klassieke schizofrenie. De Vlaardinger werd afgekeurd en mocht daardoor zijn geliefde werk niet meer doen.

Ook zijn moeder, de 70-jarige Ellen Jungst, hoopt dat iemand een vrijwilligersbaantje heeft voor haar zoon. ,,Het zou zo fijn als hij wat om handen zou hebben’’, zegt ze. ,,Hij is nog zo jong en zit nu maar de hele dag thuis. Dat vind ik moeilijk en daar maak ik me best zorgen om. Wat moet die jongen nou de hele dag doen? Ik zou het een verschrikkelijk idee vinden als hij straat zou hangen.’’

Dat haar zoon zo gek op het water is, verbaast haar niets. ,,Dat ben ik zelf ook. Mijn ouders hadden een boot waar we in de weekenden mee weggingen. Net als Erwin geniet ik van de rust en vrijheid. Je bent steeds op een andere plek en komt andere mensen tegen.’’ Ze zou graag willen dat Erwin een paar dagen in de week aan de slag gaat. ,,Dan heeft hij wat omhanden en om naar uit te kijken. Ik gun hem dat zo.’’