Ze is niet zomaar op zoek naar felblauw grind. ,,Het was mijn eerste jongen, dus alles was blauw. Zijn knuffeltjes, de muren in het kamertje en zijn ledikantje.’’ Zelf heeft de 32-jarige Stephanie Groeneweg uit Spijkenisse al flink gezocht, maar ze kan het nergens vinden. ,,Ik heb alleen van die zakjes stenen gezien voor in een aquarium, maar die zijn eigenlijk te klein. Ik hoop dat iemand misschien wat heeft liggen of weet waar ik dit kan vinden. Dat zou het graf helemaal afmaken.’’

De pijn van het verlies van haar zoontje is na al die jaren nog niet minder geworden. ,,Ondanks dat hij er niet meer is, hoort hij bij ons gezin. Met Sinterklaas koop ik altijd een cadeautje voor hem. En met Pasen staat er een paashaas op zijn graf en met Halloween een skelet. Hij doet gewoon mee’’, vertelt ze. ,,Ik denk iedere dag aan hem. Het gemis is enorm.’’

Na twee prachtige dochters beviel ze in 2012 van Djenesley. Het kindje was te vroeg geboren en moest een maand in het ziekenhuis blijven. Toen hij eindelijk mee naar huis mocht leek niets het geluk van de jonge moeder in de weg te staan. Tot die bewuste 10 juli 2012. Als de dag van gisteren herinnert ze zich die verschrikkelijk ochtend.

,,Djenesley sliep bij mij op de kamer. Toen ik wakker werd, liep ik naar de keuken om wat te drinken. Maar ineens bedacht ik me en ging ik terug. Alsof ik een voorgevoel had. Ik riep zijn naam om hem wakker te maken, maar ik kreeg geen reactie. Toen ik hem zachtjes aanraakte was hij koud en stijf. Ik wist niet wat me overkwam.’’

In paniek wist Groeneweg het alarmnummer te bellen. ,,Ik wist niet eens meer waar ik woonde. Ik kon geen woord uitbrengen. Ik denk dat ze met uiteindelijk via de gps hebben gevonden, want ik kon niks zeggen. Ik was helemaal in shock’’, vertelt ze. ,,Ik stond buiten in mijn badjas te schreeuwen van ongeloof. Je hele wereld stort in.’’

In het ziekenhuis werd Djenesley onderzocht. Hij bleek een verdikte hartspier te hebben dat ervoor zorgde dat zijn hartje stopte met kloppen. ,,Wiegendood, vertelde de arts me. Je hoort er weleens van, maar om dat zelf mee te maken is onwerkelijk. Je verwacht het gewoon niet. Het kwam echt uit het niets. Het was verschrikkelijk.’’

Vorig jaar beviel Groeneweg van haar tweede zoon Djesley, vernoemd naar Djenesley. ,,Ik geniet nu dubbel zoveel. Ik waardeer mijn momentjes met hem nog meer. Morgen is niet beloofd. Dus je moet er het beste van maken en koesteren wat je hebt.’’

Samen met haar dochters en haar zoontje brengt ze regelmatig een bezoekje aan het graf van Djenesley. ,,Ik ga iedere week langs om schoon te maken en het netjes te houden. Ik wil hem laten zien dat ik mijn best doe. En dat ik probeer zijn rustplaats zo mooi mogelijk te maken. Ik hoop dat ik daar snel het felblauwe grind aan kan toevoegen. Dat zou het graf compleet maken.’’