Het deed altijd een beetje pijn als Jan zei dat hij in het oude huis het gelukkigst was

Ik heb met gevoelens altijd de collems van Jan en nu van jou gelezen het raak mij wel

Daan jou Jan en mijn man gingen een week na elkaar. Je verhalen zijn zo herkenbaar en je doet het uiterste voor de Kids. De ene minuut het verdriet de andere weer een lach. Wij moeten verder zonder onze grote liefdes. Je doet het top. De echte pijn zit en voel je in je hart. Het vreselijke gemis. Blijf zo doorgaan met de Kids wij komen er wel. Nel Dijkhuizen

Zoveel bewondering voor Daan, hoe zij omgaat het verlies van haar grote liefde Jan, een voorbeeld voor mij. Ik lees haar verhaal altijd als eerste. Ben ook heel blij me Beau.

Lieve Daan, bijzonder is dat he, dat je soms een beslissing neemt (verhuizen bijv.) en dat je dan achteraf denkt: ‘was ik maar nooit daar weggegaan’. Niemand neemt bewust ‘foute’ beslissingen! Supergoed dat je een beginnetje hebt voor het bandje in de wolken (kerstboom), ook dan is Jan weer een beetje bij jullie! Jullie doen het hartstikke goed, knap. Liefs, Winny Reeders

Ik lees jouw columns altijd met een traan en een glimlach. Zo herkenbaar en eerlijk.