Door Johan Inan

Ajax beleefde in Friesland een vrij zorgeloze avond, waarin het naast de straatlengte voorsprong in de eredivisie en het entreebewijs voor de achtste finale van de Europa League ook de plek in de bekerfinale veiligstelde. Heerenveen bleek een paar maatjes te klein. Dat terwijl die club volgens trainer Johnny Jansen niet alleen de belangrijkste wedstrijd van het seizoen, maar zelfs sinds de bekerfinale van 2009 speelde.

Dat was in Friesland eigenlijk alleen voor de wedstrijd te merken. Heerenveen trommelde online zesduizend toeschouwers op. Zij kregen, net als de spelers toen zij het veld betraden, naast een aantal vuurspuwende korven een blits filmpje te zien waarin zo’n beetje alle clubhelden en triomfen langs flitsten. Ook de grootste prestatie ooit van Heerenveen, de bekerwinst van 2009, toen FC Twente na een strafschoppenserie werd verslagen.

Bekijk hier de samenvatting van Heerenveen-Ajax (premium). 

Een dag voor de halve finale zat de perskamer voor het eerst ‘vol’, had ook Jansen gezien. Dat had ook te maken met de aanwezigheid van Lasse Schöne en Siem de Jong. Twee Ajax-jongens, na omzwervingen beland bij het afgegleden Heerenveen. De club die in de voorbereiding alles verloor, vervolgens verrassend gelijke tred hield met Ajax in september, maar zich door heel wisselvallige resultaten alweer terugvindt op plek 10. Zo kan Heerenveen twee keer Feyenoord verslaan met vier treffers, maar er tegen het geplaagde PEC net zo goed vier incasseren.

Het bekertoernooi bood desalniettemin een uitgelezen kans om weer eens in Europa te geraken. Daar waren nog twee zeges voor nodig. Om te beginnen misschien wel het zwaarste obstakel. Ajax, dat dit jaar tussen twee remises tegen PSV elf zeges noteerde en zich met zeges op rivalen Utrecht, AZ en PSV bij de laatste vier voegde. Sentimenten tellen niet, was de boodschap van De Jong en Schöne. En Jansen zag kansen als Heerenveen er een vechtwedstrijd van kon maken.

De aspiraties ten spijt, Jansen, De Jong en Schöne beleven de bekerfinale op 18 april niet in De Kuip, maar hooguit thuis, voor de buis. Aanspraak op meer maakte de thuisclub gisteren ook nauwelijks. Vooral voor rust liet Heerenveen zich afbluffen. In de slotminuut daarvan kwam De Jong nog het dichtst bij een treffer, nota bene met een sluwe lob van bijna dertig meter afstand. Verder was het Ajax zich er op de flink toegetakelde grasmat niet van liet weerhouden om na mindere optredens (aan de bal) tegen Lille en PSV het heft weer flink in handen te nemen.

Toen Ajax na vergeefse pogingen over links het eens over rechts probeerde, was het raak. Met een ouderwets recept. Antony die ruimte creëert om met links voor te geven. Liet hij eerder dit seizoen Sébastien Haller en Klaas-Jan Huntelaar zo raak koppen, daar hoefde Davy Klaassen de bal nu alleen nog maar te schampen met het hoofd. Dat deed de schaduwspits die patent heeft op openingstreffers. Afmaker en aangever waren vervolgens zelfs met schoten nog dichtbij een tweede treffer. Die kwam er voor rust niet, ook omdat Klaassen zijn tweede treffer afgekeurd zag worden. Dusan Tadic bediende hem op de doellijn na fraai voorbereidend werk, maar de captain had daarbij wel zijn hand gebruikt.

Ajax kon het zich ook permitteren steunpilaren Blind en Klaassen te vervangen. Sean Klaiber mocht zijn eerste minuten van het jaar maken, terwijl Mohammed Kudus, de vervanger van de niet okselfrisse Klaassen, koud in het veld de beslissing forceerde. De Ghanees werd gevloerd door Pawel Bochniewicz. Tadic schoot, na dik een uur spelen, de door Bas Nijhuis toegekende penalty onberispelijk in de bovenhoek. Als Vitesse toen twijfelde over de tegenstander in eindstrijd, dan wist het dat na de 0-3 van David Neres wel.