Laat de kleintjes lekker dribbelen

Door Sjoerd Mossou

Zondagochtend moesten we voetballen. Toen we aan de tweede helft wilden beginnen, kon dat niet, want er rende een roedel F’jes en E’tjes om ons veld heen, hevig hijgend en puffend. Onze scheidsrechter wachtte tot de kinderen eindelijk waren uitgerend. Dat duurde even, want drie hele rondjes om een voetbalveld rennen is best ver voor een kind van acht jaar: ongeveer vergelijkbaar met een halve marathon.

De jeugdtrainer stond ze aan te moedigen, riep dat ze wat sneller moesten lopen, en dat ze potverdimme moesten volhouden. Buiten adem kwamen de laatste jongetjes over de streep, strompelend. Daarna ging de training beginnen.

Op zaterdagochtenden zie ik vrij veel F’jes en E’tjes in actie, want mijn zoon is negen en hij zit op voetbal. Wat me al jaren opvalt: de vele Playstation-jeugdtrainers, die hun spelertjes trachten te besturen alsof het computerpoppetjes zijn.

Hun mond doet dan dienst als control pad. ,,Iets naar links, Simon.’’ ,,Doordekken, Halil.’’ ,,Speel naar Pietertje!’’ ,,Gooi naar Mo.’’ ,,Schieten!’’ ,,Passen!’’ ,,Rennen!’’ ,,Doorlopen!’’ ,,Hou tegen!’’ ,,Pak ’m af!’’ ,,Naar voren!’’ ,,Terug!’’ ,,Inschuiven!’’ ,,Overspelen!’’