Martins Indi is relaxt: 'Ik ben ik hè. Ik ben Bruno'

 'Dank je, dat is een compliment'', reageert de verdediger op die stelling. 'Maar ik ben ik hè. Ik ben Bruno.''

Bruno is Bruno en handelt uit intuïtie. Daarom sprong de 20-jarige verdediger vorige maand na de bevrijdende tweede treffer van Luciano Narsingh tegen Turkije (2-0) zo wild in de armen van Van Gaal dat een nieuwe heupoperatie even onontkoombaar leek. 'Ik was zo blij. Dan denk ik niet na en dan doe ik die dingen.'', zegt de verdediger die zondag na zijn treffer voor Feyenoord (2-2) weer doodleuk Ronald Koeman met zijn gespierde lijf besprong.

Martins Indi zag het levenslicht in Portugal, als kind van een vader en moeder uit het Afrikaanse Guinee-Bissau. Hij verhuisde na 3 maanden richting Rotterdam omdat zijn vader daar als vrachtwagenmonteur aan de slag kon. Portugees bleef de voertaal in huize Martins Indi. Bruno liet zijn voeten vaak spreken op het trapveldje Hijkerveld in Rotterdam-Zuid. Eerst toonde Spartaan'20 interesse, vervolgens al snel Feyenoord.

Straatvoetballers zijn vaak niet op hun mondje gevallen, merkte Robin van Persie weer eens toen hij de pas 16-jarige Martins Indi eens een lift gaf. 'Ik vertelde hem in de auto dat hij nog vaker moest scoren'', blikt de verdediger 4 jaar later terug. 'Robin was stil tijdens die rit. Hij zei alleen een keer: jongen je moet niet praten maar doen. Pas later begreep ik wat hij bedoelde.''

Geen woorden maar daden, zeggen ze in Rotterdam. Martins Indi houdt ook niet van poespas. 'Verdedigen is voor mij vooral de man uitschakelen en de nul houden', zegt de linksbenige speler die Abidal en Pepe als zijn voorbeelden ziet. Het liefst voetbalt hij links centraal in de defensie, maar als de bondscoach hem voorlopig nodig heeft als linksback, vindt Martins Indi dat geen enkel probleem.

Ondanks zijn 20 jaar oogt de verdediger al zo volwassen. Martins Indi is al vader van een dochtertje. Zoë Miliana is net 6 maanden oud en zit nog niet op de tribune als papa tegen Andorra zijn vierde interland voetbalt. Vader Martins Indi komt wel naar de Kuip. Hij volgde de eerste interland van zijn zoon in Nederland noodgedwongen via de radio omdat hij aan vrachtwagens moest sleutelen. 'Maar nu is hij er bij'', zegt Martins Indi. 'Dat is bijzonder voor hem, maar ook voor mij.''