Eindhoven is niet zo heel groot, maar toen ik twee weken geleden schreef dat PSV zes punten te veel had was Eindhoven even echt te klein. Dat hoorde ik trouwens pas na een paar dagen, want ik doe niet aan sociale media. Iemand had een uitdraai gemaakt van wat er dan zoal op Twitter wordt geschreven door supporters van PSV naar aanleiding van dat columnpje. Sommige mensen zijn dan zo boos dat ze zeggen dat mijn haar vet is, terwijl ik elke ochtend was met heel dure shampoo.

Ik leefde aanvankelijk in de waan dat ze het in 040 met me eens waren. Ik was Phillip Cocu tegengekomen in Scheveningen daags na mijn stukje. De trainer van PSV was heel redelijk, nederig bijna: ‘We zijn er nog lang niet, het wordt nog een hele toer.’ En Frank Lammers, supporter van PSV appte: ‘Huug, wij voetballen momenteel volgens het adagio van Cruijff, één keer meer scoren dan de tegenstander. Mooi toch.’

Minder bekende PSV-supporters verloren zich in geschimp. Hemeltjelief, wat een lange tenen.

U begrijpt, ik heb een probleem. Ik wilde een vervolg schrijven over de kampioensrace van PSV, naar aanleiding van PEC Zwolle - PSV. Nou, dit vond ik ervan: PSV maakte slechts één goal, maar dat hadden er twaalf moeten zijn. Zelden heb ik middenvelders en voorhoedespelers elkaar zo goed zien vinden. Zo gek is dat niet, want alle spelers hebben een oogstrelende techniek en een verbluffend tactisch inzicht. Dat er niet meer ingingen lag aan de valse scheidsrechter, de gruwelijke overtredingen der PEC-verdedigers en de briljante doelman van de thuisclub. PSV ontbeerde het geluk om er een vette zege van te maken, maar 0-1 is genoeg voor drie punten. Laat ik vaststellen dat PSV in Zwolle voetbal van een andere planeet speelde.

Ik ga na gistermiddag niet schrijven dat PSV negen punten te veel heeft. Het zijn er negen te weinig. De koppositie is Eindhoven van harte gegund, vooral Frank Lammers en Phillip Cocu. Gewoon, omdat zij echte mannen zijn die wel tegen kritiek kunnen en zelfkennis is precies wat een kampioensploeg nodig heeft.