'Na mijn promotie in het hersenonderzoek ben ik omgezwaaid naar de journalistiek. Ik had het gevoel dat ik mezelf moest bewijzen. Ik pakte elke opdracht aan en checkte elke zin die ik schreef dubbel. Ik stopte alle energie in mijn werk en de rest deed ik erbij. Ik wilde alles goed doen en waande me onaantastbaar. Bovendien ben ik een avondmens. Na het eten, als de kinderen op bed lagen, kon ik lekker doorschrijven. Dan werd het zo één uur.

De kinderen waren nog klein, de nachten gebroken. Ik werkte waanzinnig hard, bood allerlei dingen die het leven me voor de voeten wierp het hoofd, en nam niet genoeg rust. Ik hield me niet eens flink, dacht werkelijk dat ik alles aankon.

Op een ochtend in 2010 deed ik iets wat ik nooit had gedaan: 's ochtends door het park wandelen. In mijn harige nepbontjas leek ik net een yeti en een grote herdershond kwam woest blaffend op me af. Ik trilde op mijn benen en zodra de hond verdween, stroomden de tranen over mijn wangen. Ik bleef maar huilen, alsof het iets buiten mij om was."

Roestbak
,,De volgende dag ging ik eenvoudigweg verder: van werken werd ik immers rustig. Ik was wel wat kattig tegen de kinderen, maar dacht: een burn-out krijg je alleen als je je werk niet leuk vindt. Steeds vaker vergat ik simpele dingen, ik had een black-out tijdens een lezing, en soms kwam ik met moeite uit mijn woorden. Dingen die vroeger vlekkeloos verliepen, lukten niet meer. Zoals lezen. Interviewen. En schrijven. Mijn brein, ooit een soepele denkmachine, was een oude roestbak geworden.

Na acht maanden rust ging ik weer werken, maar ik hield last van geheugenhaperingen en aandachttekort. Als wetenschapsjournalist kende ik de laatste inzichten in het hersenonderzoek. Ik vroeg me af: wat heb ik nu aan al die inzichten? Hoe krijg ik mijn geheugen weer terug en hoe krijg ik mijn concentratie zo snel mogelijk op orde? Toen begon ik mijn zoektocht.

Ik heb van alles uitgeprobeerd: breinverbeterende pillen, breintrainingsspelletjes en zelfs zwakstroom door mijn brein. Ik wist bijvoorbeeld dat er mensen zijn die zonder voorschrift ritalin slikken om hun concentratie en hun geheugen aan te scherpen, het medicijn dat mensen met ADHD vaak voorgeschreven krijgen. Ik probeerde het middel tijdens het schrijven van een stuk. Dat voelde fantastisch, maar mijn werk werd er niet beter van.