De kracht van liefdevolle verwaarlozing

We hebben onze fietsinfrastructuur, we hebben Dutch Design en we hebben onze waterwerken. En vooruit: we hebben tulpen en kaas. Maar er is nóg iets waar Nederland uniek in is: onze kinderen zijn het gelukkigst. Wat betreft welbevinden en de relatie met familie en leeftijdsgenoten scoren Hollandse kinderen het hoogst van alle industrielanden, tonen Unicef-onderzoeken aan. Een prettige en geruststellende gedachte, vooral voor onzekere ouders. En een bron van inspiratie voor niet-Nederlandse ouders, die onze opvoedcultuur met belangstelling bekijken. In talloze online artikelen en blogs trachten ze het geheim van het Hollandse opvoedsucces te ontrafelen. Is het de nuchtere levenshouding? Is het de babybakfiets? De zesjescultuur? De hagelslag? Nederlandse ouders doen íets goed, anders brachten ze niet zulke tevreden, stabiele kindertjes groot.

Als expatmoeders in Nederland hebben de Britse Rina Mae Acosta en Amerikaanse Michele Hutchison een frisse blik op opvoeden the Dutch way. Het geheim daarvan ontrafelen ze in het boek De gelukkigste kinderen van de wereld. Hun belangrijkste conclusies: Nederlandse kinderen worden eerder losgelaten, waardoor ze zelfredzamer en zelfstandiger zijn. Al jong fietsen en spelen ze buiten zonder toezicht. Ze worden minder onder druk gezet om te presteren en mogen zich ontwikkelen in hun eigen tempo. Ook brengen ze veel tijd door met hun ouders, ze worden gezien én gehoord. Nederlandse ouders zijn niet overbezorgd, ze accepteren hun eigen pedagogische gebreken en beoordelen zichzelf als opvoeders 'goed genoeg'. Ze hebben, kortom, die begeerlijke balans gevonden tussen ouderlijke betrokkenheid en liefdevolle verwaarlozing.