'Kinderen weten vaak niet dat het verkeerd is'

Het gebeurde wekelijks en de laatste periode zelfs dagelijks. Lisa's oudere broer kwam 's avonds op haar kamer en misbruikte haar seksueel. Bijna zeven jaar lang. ,,Ik dacht: verzetten heeft geen zin. Doe je ding en ga weg, dan ben ik er weer vanaf.''

Ze weet eigenlijk niet eens hoe en wanneer het begon. Ze moet een jaar of 10 zijn geweest, op een leeftijd dat de scheidslijn tussen 'doktertje spelen' en 'seksueel misbruik' flinterdun is. ,,Kinderen weten vaak niet eens dat het verkeerd is wat er gebeurt. Bij mij heeft het ook lang geduurd voor ik dat besefte.''

Lisa groeide op in een streng gelovig gezin met een Spartaanse opvoeding. Nadat haar broer werd gestraft voor een flirt met een meisje, projecteerde hij zijn frustraties op Lisa. Ze deelt het met niemand. ,,Ik ben heel geïsoleerd opgegroeid. Als kind ben je goed in het verbergen van emoties en problemen.''

Haar jeugd is eenzaam. Op school is ze een buitenbeentje. Het dwarse en teruggetrokken gedrag wordt al gauw afgedaan als dat van een 'lastige puber'. ,,Op school liep het niet lekker, alles ging moeilijk'', vertelt Lisa. ,,Het is moeilijk om uit die negatieve spiraal te komen. Je neemt niet zomaar iemand in vertrouwen. Ik voelde me nergens veilig genoeg om het te vertellen. Ik had geen vertrouwensrelatie met mijn ouders. Mijn vader mishandelde me ook psychisch. Hij zei vaak dat ik lelijk en dik was.''

Stoïcijns
Pas als een meisje op de middelbare school haar toevertrouwt dat ze misbruikt is door haar broer, gaan Lisa's ogen open. Toch houdt ze haar eigen ervaringen geheim. Ze vlucht naar de virtuele wereld van online spelletjes. Daar vertelt ze aan een van haar chatvrienden over het misbruik. ,,Hij prikte door mijn façade heen en liet me zien dat het niet klopte.''

Lisa vertelt het een docent, die haar aanspoort het haar ouders te vertellen. Dat doet ze op een avond. Haar vader reageert stoïcijns, haar moeder zegt dat ze al een vermoeden had omdat haar broer zo vaak op Lisa's slaapkamer was. Pas de volgende avond wordt haar broer ermee geconfronteerd. Een straf blijft uit. Alles wordt met de mantel der liefde bedekt en het gezin gaat over tot de orde van de dag.

,,Ik moest het maar vergeven en vergeten'', zegt ze. ,,Je hoopt dat je ouders achter je staan, maar ik had eigenlijk geen andere reactie verwacht. Ik voelde me in de steek gelaten.''

Daarna gaat het snel bergafwaarts. Lisa blijft bang dat haar broer naar boven komt om haar iets aan te doen. Haar leven thuis speelt zich grotendeels af achter haar computer. ,,Ik voelde me onveilig thuis, werd depressief en had zelfmoordneigingen. Ik zag geen uitweg meer. Wat moest ik met mezelf, wie kon ik nog vertrouwen? 

,,Mijn vader heeft me de laatste drie maanden dat ik thuis woonde genegeerd. Bij een bezoek aan mijn oma zette hij me op de gang uit boosheid om iets wat ik gedaan had. Dan ben je al 17, waar je oma bij is. Zo vernederend.''