Lezers reageren op emotionele open brief: Beste Hugo...

De open brief van Hugo Borst aan staatssecretaris Martin van Rijn over de verpleegzorg heeft bij lezers veel losgemaakt. Iedereen hoopt dat zijn oproep gehoor krijgt. Een bloemlezing van de mooiste en beste inzendingen.

Redactie 08-07-16, 12:57 Laatste update: 09:02

Laat de zorgers zorgen

Ik (93) zou nog liever zelfmoord plegen dan naar een door graaiende bazen en bovenbazen geregeerde zorginstelling te moeten gaan
J. Huygen-Greven

'Geachte heer Van Rijn' (AD 7-7). Hulde aan Hugo Borst voor zijn open brief over de verpleegzorg aan de staatssecretaris van Volksgezondheid, Welzijn en Sport. Politiek, word wakker! Persoonlijk zou ik (93) nog liever zelfmoord plegen dan naar een door graaiende bazen en bovenbazen geregeerde zorginstelling te moeten gaan. Gebrek aan deskundig inzicht maakt dat liefdevolle verzorgers niet meer optimaal hun werk kunnen doen. Het wordt tijd voor een management dat goed kan delegeren. Verzorgers zouden niet bezig moeten zijn met registreren en administreren.

J. Huygen-Greven, Giethoorn.

Elk grasprietje geteld

Wat een indrukwekkende open brief aan staatssecretaris Van Rijn. Hulde aan Hugo Borst en het AD. Overbodige registraties vinden overigens ook plaats bij de politie en in het onderwijs. Elk grassprietje is in Nederland tweemaal geteld en, als het aan onze regering ligt, maken ze er drie keer van in het kader van de werkvoorziening.

Peter Straub, Haastrecht.

Respect voor wie zorgt

Misschien wordt het tijd dat de heer Van Rijn zelf op een zwarte lijst komt
J. Driesen

Bij deze wil ik mijn diepe respect en waardering uitspreken voor alle verzorgenden en verpleegkundigen die werken in onze verpleeghuizen. Zorg er vooral voor dat jullie in het team goed met elkaar communiceren, heb respect voor elkaar, help elkaar en creëer een veilig en gezellig werkverband. Uiteindelijk werken jullie voor hetzelfde resultaat: een schone, veilige en gezellige woonomgeving voor de bewoners. Misschien wordt het tijd dat de heer Van Rijn zelf op een zwarte lijst komt.

J. Driesen, Hellevoetsluis.

Staken kan helaas niet

Onze moeder woont op een beschermde afdeling in de Driehof in Hazerswoude Dorp. Alle lof voor de mensen die daar werken. Moeder wordt goed verzorgd. Elke dag neemt een van de kinderen haar mee naar buiten. Maar veel mensen komen niet meer buiten. Daar is geen tijd voor. Ook wij zien dat er tijd verloren gaat aan schrijfwerk. In deze tak van zorg kan niet gestaakt worden, maar ze kunnen wel massaal kiezen om alleen dát op te schrijven wat echt van belang is. Als iedereen daaraan meedoet, moet dat toch discussie opleveren waar iets positiefs uit kan voortvloeien.

Els Bader, Nieuwveen.

Meesterlijk pamflet

Ook als ze falen gaan bestuurders weg met gouden handdrukken waar een hele afdeling een jaar lang met riante bezetting en extra faciliteiten van kan floreren
Annemieke Rietveld-Buitkamp

Het pamflet van Hugo Borst is mij uit het hart gegrepen. Ik werk in de zorg en kan mij goed vinden in de opmerking over protocollen en de hoeveelheid administratieve taken. De hoge salarissen van managers, directeuren en bestuurders - ook als ze falen gaan ze weg met gouden handdrukken waar een hele afdeling een jaar lang met riante bezetting en extra faciliteiten van kan floreren - zijn ook mij een doorn in het oog. Ik hoop dat men in Den Haag eindelijk inziet dat het zo niet kan. Ik heb nog nooit een ingezonden brief gestuurd, maar op dit meesterlijke pamflet van Hugo Borst moest ik reageren.

Annemieke Rietveld-Buitkamp, Capelle aan den IJssel.

Marktwerking funest

Wat heerlijk dat een bekend iemand als Hugo Borst op de voorpagina staat met zijn mening over de zorg. Arme, arme werkvloer. Veel van degenen die daar werken heb ik een burn-out zien krijgen. Velen gingen gefrustreerd naar huis omdat ze geen goede zorg konden verlenen. Helaas is het waar dat door alle administratie de zorg tekortschiet. Daarnaast verdienen de hoge heren, van wie er veel te veel zijn, te veel. Door deze vaak schandalige salarissen wordt de werkvloer uitgebuit. Wij, verpleegkundigen, worden ook niet vertrouwd. Dat vond ik nog het ergste. Ik heb bijna 45 jaar als verpleegkundige gewerkt. Sinds de invoering van de marktwerking, waarbij heel veel geld over de balk wordt gegooid, heb ik het plezier in mijn werk verloren. Wat was ik blij dat ik weg kon.

E. van Dalen, Nieuwerkerk aan den IJssel.

Dan liever eruit stappen

Tot op de dag van vandaag heb ik spijt dat ik mijn moeders zelfmoordwens uit haar hoofd heb gepraat en haar niet heb geholpen
C. Keijzer

Onze moeder ging van een verzorgingshuis naar een verpleeghuis. De verzorgsters waren toppers. Dat kostte hun veel moeite, omdat ze qua tijd werden afgeknepen. Wie zo moedig was toch extra de tijd te nemen, werd daar door de leiding op aangesproken. Er moest ook veel administratie worden gedaan, tijd die men liever aan de zorg zou besteden. Een praatje, een knuffel: dat moest maar heel snel wanneer ze eten kwamen brengen. Toen onze moeder de diagnose dementie kreeg, zei ze liever zelfmoord te plegen. Tot op de dag van vandaag heb ik spijt dat ik haar dat uit haar hoofd heb gepraat en haar niet heb geholpen. Voor mezelf ben ik eruit: ik stap uit het leven mocht ik hiermee te maken krijgen. Nogmaals, de verzorgers, dat zijn toppers. Laat de politiek eindelijk eens de bezem door de bureaucratie halen. Begin opnieuw, met werkbare regels en korte lijnen en zonder angstcultuur. Besteed het geld dat daardoor overblijft aan goede keukens, zodat er geen magnetronhap meer hoeft te worden voorgeschoteld.

C. Keijzer, Delft.

Blok aan het been

Dit beleid is erop gericht om alleen rijken een goede oude dag te bezorgen
M.C. van Gils

Beste heer Borst, uw brief maakt ook mij diep bedroefd! We weten helaas dat de ouderen het sluitstuk zijn op de begroting. De afgelopen jaren zijn zij een blok aan het been van dit kabinet geworden. Zelfs de brief van de vader van staatssecretaris Van Rijn heeft daar geen verandering in gebracht. Partijpolitiek gaat boven gezondheid. Dit beleid is erop gericht om alleen rijken een goede oude dag te bezorgen. Er bestaat een film waarin iedereen die 75 jaar werd, op een humanitaire wijze om het leven werd gebracht. Helaas heb ik het gevoel dat we daar niet ver meer vandaan zijn.

M.C. van Gils, Vlaardingen.

Het kan dus wél anders

Wat herken ik veel in de brief van Hugo Borst aan staatssecretaris Van Rijn. Jaren geleden heb ik in een verpleeghuis gewerkt. Toen waren er al de problemen die Hugo beschrijft: weinig tijd voor de bewoners, de geur van urine en de door tijdsgebrek matige zorg. Mijn grootste irritatie was dat er beslissingen werden genomen door managers, kwaliteitsmedewerkers en coördinerende hoofden. Mensen die echt niet weten wat er gebeurt op de werkvloer. Ook toen waren er al veel regels, maar nog niet zo veel als nu. Toch vond ik dat ik onvoldoende zorg kon verlenen. Om die reden ben ik in de thuiszorg gaan werken, hopende dat daar minder bureaucratie was. In het begin was dat ook zo. De wijkverpleegkundige had een bijna volledig autonome functie. Maar in de loop der jaren is dit gigantisch veranderd.

De opmerking van Hugo dat de zorginstellingen niet gaan over zorg, maar over het in stand houden van de organisatie zelf, is dan ook volkomen terecht. Ik heb een jaar of zeven geleden deze conclusie getrokken en ben weggegaan. Inmiddels werk ik met plezier bij Buurtzorg, een van de grootste thuiszorgorganisaties van Nederland, met kleine zelfsturende teams, hoogopgeleid personeel, met één directeur, geen beleidsmedewerkers, geen managers of coördinerende hoofden. Alles wordt door de verpleegkundigen en verzorgenden zelf geregeld. Het kan dus wel anders in de zorg.

Wilma Koomen, Ede.