Jeroen begon in het casino en eindigde op goksites: ‘Toen ik die erfenis deels vergokte, kwam het besef’

Hoe het met Jeroen Lazeroms gaat? ,,Goed, met jou?”, antwoordt hij. Op zijn Instagram zie je een jongen met wie het goed gaat.

Lazeroms (30) geeft workshops rap, werkt bij een buitenschoolse opvang als pedagogisch medewerker, reist, heeft een vriendin aan zijn zijde en treedt op als muzikant. Maar als je beter naar zijn songteksten luistert, merk je: hij is van ver gekomen.

De Nijmegenaar is bereid openhartig over zijn gokverslaving te vertellen. Hij is inmiddels twee jaar gokvrij. Juist hiermee hoopt hij anderen te inspireren om een verslaving - hoe moeilijk ook - bespreekbaar te maken. Maar geldbedragen noemt hij bewust niet. Lazeroms: ,,Dat kan een trigger zijn voor lotgenoten.”

Dit is zijn relaas aan de hand van enkele van zijn songteksten.

,,Ik was 16 jaar en studeerde Sport en Bewegen aan het ROC Nijmegen. Een studiekeuze maken op zo’n jonge leeftijd was moeilijk. Ik was goed in sport en ‘sport en bewegen’ klonk wel leuk.

Tijdens de pauze zag ik dat ‘populaire’ jongens ‘even een casinootje pakten’. Ze maakten veel indruk op mij: met veel geld kwamen ze terug. Zoveel geld had ik nog nooit gezien. Ik wilde erbij horen, net als velen op die leeftijd.

Later zei een van hen: ‘Je bent 18 jaar: nu kan je mee!’ Ze gingen elke pauze, elk tussenuur, na en zelfs vóór school naar het casino. Ik was gespannen, die eerste keer.

‘Wat wil je drinken? Ook een hapje eten?’, vroeg een dame van het casino. Gratis? Je wordt goed behandeld hier, dacht ik. Ik knikte en keek mijn ogen uit. De sfeer was gespannen en gefocust tegelijkertijd. Sommigen speelden op wel vier kasten.

Het smaakte naar meer. Als een les uitviel, gingen we standaard naar het casino. Het werd zo normaal, dat ik zelfs alleen ging. Wel via de zijingang, want ik moest er niet aan denken dat de eigenaar van mijn favoriete skateshop aan de overkant mij herkende.