Grote wens is weer terug te keren naar zijn geliefde Nicaragua, maar kan dat nog wel? ‘Het is raar om ergens te zijn, terwijl de plek waar je altijd woonde letterlijk in de fik staat’.

Het geweld begint vooral ‘s nachts. Meestal is de realiteit de volgende ochtend hard, in Masaya, het stadje in Nicaragua vlakbij hoofdstad Managua. Er wordt in het park recht voor het huis van het gezin Biemans met scherp geschoten op demonstranten. Kogelhulzen liggen voor de deur. Kogelhulzen die uiteindelijk een grote rol spelen in het besluit te vluchten.

Nijmegenaar Stef Biemans verhuisde in 2005 al voor de liefde naar Masaya, dat vóór de opstanden die vorig jaar in Nicaragua begonnen nog een stedenband met Nijmegen had. Inmiddels woont hij met zijn vrouw Audrey en zijn zoon Camilo (11) en dochter Lucy (10) in het stadje Utrera in het Zuid-Spaanse Andalusië. Vanaf daar maakte hij de zesdelige televisieserie van de VPRO Brieven aan Andalusië  en vertelde hij hun soms ontroerende persoonlijke verhaal. 

In april 2018 was het Nicaraguaanse volk het zat. Ouderen gingen de straat op. Het korten van pensioenen door president Daniel Ortega was voor hen de druppel. ,,Maar Ortega regelde knokploegen. Die duwden de oudjes. In Nicaragua moet je niet aan de ouderen komen’’, vertelt Stef Biemans in de schaduw van een luifel op een zonnig terras in het centrum van Utrera.