Staatsbos stelt werk aan ‘gribbewald’ in Groesbeek jaar uit

De commotie ontstond nadat Theo Giesbers van de Vereniging Behoud Dorpsgezicht uit Groesbeek én de politiek partij VOLG (Sociaal Groesbeek deed dat al eerder) aan de bel trokken. Zij vrezen dat de machines waarmee gewerkt wordt schade zullen aanrichten aan het gribbewald, dat tegenover hotel De Wolfsberg aan de Rijlaan ligt. ‘Bent u ervan op de hoogte dat Staatsbosbeheer op het punt staat om dit historisch erfgoed te vernietigen?’, zo vroeg VOLG aan burgemeester en wethouders. 

Dat is al gebeurd, aldus Theo Giesbers, bij de restanten van de middeleeuwse schapendrift die iets verderop liggen. Daar hebben de bosbouwmachines de aarden wal van de schapendrift geschampt.Theo Wijers van Staatsbosbeheer nuanceert dat: ,,De machine heeft de wal inderdaad geschampt, maar gelukkig zonder noemenswaardige schade.”

Wijers wil nu het gribbewald opnemen in het beheersplan voor 2020. ,,Ik wil samen met deskundigen - in Groesbeek zit veel deskundigheid -  nadenken over wat nou het juiste beheer is en welke werkmethodieken toegepast moeten worden. Het ribbenbos ligt er prachtig bij en dat is te danken aan het actieve beheer tot nog toe.  Vraag zal zijn: hoe willen we het zichtbaar houden  en duurzaam hout oogsten, terwijl er tegelijk geen schade wordt aangericht.”

Het gribbewald is in de 18e eeuw ontstaan. Toen werden bomen en struiken vrijwel altijd geplant of gezaaid. Het zaad werd afgedekt met een klein laagje zand om het te beschermen tegen ‘de roofzucht der vogels, zonnehitte, gure winden, zandverstuiving en strenge vorst.’ Dat gebeurde met handkracht: met de spade. Daardoor ontstonden er greppeltjes met daartussen ribben. In de praktijk lagen de greppels 5 tot 7 meter van elkaar, zodat het zand niet ver verplaats hoefde te worden. De bosarbeiders konden het zand min of meer naast zich neer scheppen. Daardoor ontstonden ‘ribben’.

Theo Wijers wijst erop dat de bosbouw inmiddels wel geïndustrialiseerd is. ,,De tijd dat we met zaagploegen en paarden het bos ingingen, is voorbij. Dat is nostalgie.  Maar de harvesters die we nu gebruiken zijn hele lichte machines: die waarmee het hout wordt afgevoerd zijn zwaarder. Misschien moeten we de bodem beter afdekken. Vraag zal ook zijn wat er financieel haalbaar is. Maar ook voor ons weegt het cultuurhistorische erfgoed zwaar.”

Theo Giesbers is blij met het besluit. ,,Maar dit stuk ribbenbos is voor ons exemplarisch voor de rest van het bos. Ook daar moet Staatsbos behoedzaam mee omgaan.”