Sterre droomde van lopen en van hoofd zonder onrust: ze stuurde haar rolstoel de Maas in

Wat Sterre er zelf van zou hebben gevonden? Van een verhaal, haar verhaal, in de krant? ‘Heel mooi’, aldus Sterres familie. Want de 19-jarige vrouw hield van belangstelling, van aandacht. Daarom willen Esther en Silvester Dekkers, ouders van Sterre, het verhaal wel vertellen. 

Over hun dochter die ondanks haar handicap en vaak lastige leven in staat was door te zetten, te genieten, te stralen. Maar ook over haar piekerdemonen. Het verhaal van een spastisch meisje dat ondanks alles erg levenslustig was – en haar keuze. ‘Een moedige beslissing’, staat in de rouwadvertentie. Het is een bijzonder en aangrijpend verhaal.

,,Ze wilde altijd met de gewone bus naar de stad, om te gaan winkelen met Ani, haar vriendin. Dat deed ze graag. Het liefst zonder hulp, maar dat ging echt niet. Sterre was ernstig gehandicapt, moeilijk te verstaan en angstig bij harde geluiden. Dan kon ze door toegenomen spanning de joystick van haar rolstoel niet meer beetpakken. 

,,We hebben toen een compromis bedacht: ik stap ook in de bus, maar ga helemaal achterin zitten. Als het nodig was, kon ik helpen. In de stad kon ze dan met haar vriendin haar eigen gang gaan, lekker winkelen, de telefoon was bij de hand voor nood en dan spraken we af hoe laat we de bus terug zouden nemen.” Het illustreert, zegt moeder Esther, haar dochters gevoel voor vrijheid en voor zelfstandigheid.