Door Arjan Schouten

Als kind tekende ze al de olympische ringen. Maar een medaille op dat magische sportfeest, het leek maar niet weggelegd voor Kirsten Wild. Gezegend met een vlammende spurt, een gigantische dosis taaiheid én inhoud sprokkelde de Almelose een cv bij elkaar om in te verdwalen. Nationale titels, Europese titels, wereldtitels; Wild won overal. Maar niet die ene plak waar ze als meisje al van droomde.

Dat moest en zou in Tokio gebeuren, na weer een zesde plaats in Rio, net als in Londen. Maar de jaren gingen tellen, haar rug protesteren en toen kwam er ook nog een pandemie. ,,Waren deze Olympische Spelen gecanceld dan was ik ook gestopt, maar dit is waarom ik toch nog een jaar door ben gegaan’’, glunderde ze in Izu, waar ze maar vertederd aan die bronzen schijf om haar nek bleef plukken.