Jeroen Otter: Bang is 'mevrouw' nooit geweest

Door Thijs Zonneveld

Voor Otter en zijn shorttrackers zitten de Spelen erop. De coach die het shorttrack in Nederland op de kaart zette zag Sjinkie Knegt en Yara van Kerkhof zilver winnen en de damesploeg naar brons in de relay. Maar de 1000 meter voor vrouwen, op de laatste dag van het shorttrackternooi, is het klapstuk, met het goud voor Suzanne Schulting. Otter: ,,Ik wist dat het kon. It ain’t over till the fat lady sings. Je moet erin geloven.”

Otter coacht Schulting al drie jaar. Hij weet wat haar sterke punten zijn, maar ook waar haar zwakke plekken zitten. ,,Bang is ze nooit geweest. Die kwam het team binnen en trok alle aandacht naar haar toe. Ze staat er. Ze is aanwezig. Mevrouw vertelde wel wat ze ervan vond. Ze wilde heel graag op het ijs. Maar ze heeft geleerd dat techniek en tactiek ook belangrijk zijn.”

Hij noemt haar 'een stuiterbal” Otter: ,,Die eerste week hier – het was een en al impulsen, en al genieten. Uiteindelijk zien we dat het heel vermoeiend is. Het sloeg van de ene op de andere dag om, na een week. Trok ze zich terug. Kwijnde ze weg in haar hermitage. Zielige Suus, krijg ik van iemand wat aandacht. Daarna was dat ook niet meer leuk en werd ze gewoon weer zichzelf. Dat heeft ze op het ijs soms ook een beetje. Als je een index van honderd hebt, dan gaat het van boven naar beneden en de afgelopen dagen op een mooie flatline. Het is een proces waar ze daarheen moest.”

Na afloop van haar gouden race wierp Schulting zich in de armen van Otter. ,,Ze zei tegen me: ik kan het niet geloven. Ik heb tegen haar gezegd dat het echt zo was. Dat ze toch echt twee armen en twee benen en een hoofd had.”

Otter hoopt dat het goud van Schulting een extra impuls geeft. ,,De eerste generatie heeft het pad geëffend voor deze lichting shorttrackers. Die hoeven niet meer over klinkertjes te rijden, maar over asfalt. Ik hoop dat mensen vandaag hebben gekeken. Dat er straks jongens en meisjes van 12 of 13 zijn die denken: dat shorttrack, dat is wel wat voor mij.”