Als je slechtziend bent, kun je nu geen kant op

OpinieVoor mensen die blind of slechtziend zijn, is weinig of niets geregeld tijdens de coronacrisis. Lotte de Bitter schreef een open brief aan premier Rutte om duidelijk te maken hoe het voor haarzelf uitpakt.

Lotte de Bitter 15-05-20, 09:00

Geachte Premier Rutte, mijn naam is Lotte de Bitter, en ik ben één van de vele Nederlanders die getroffen wordt door de coronacrisis. Niet omdat ik besmet ben geraakt, mijn baan verloor of een dierbare heb verloren, maar omdat de maatregelen voor mij een onleefbare situatie creëren in mijn dagelijks leven.

Ik ben maatschappelijk blind, jong en alleenstaand (maatschappelijk blind is iemand met minder dan 5 procent zicht of een gezichtsveld van minder dan 10 graden, red.).

Ik voel me afgesloten, ingesloten en opgesloten, nu nog meer dan voorheen

Ik woon in een fijn appartementje in Eindhoven en was gewend om mijn leven zoveel mogelijk zelfstandig te leiden. Ik heb werk, reisde met het ov het hele land door, deed mijn eigen boodschappen met hulp van een supermarktmedewerker en vroeg hulp aan mijn naasten waar nodig.

Eigenlijk alles wat je van een 28-jarige zou verwachten.

Dit veranderde compleet toen de maatregelen ter bestrijding van verspreiding van Covid-19 zo streng werden. Mijn onafhankelijkheid en bewegingsvrijheid werden ingeperkt, misschien nog meer dan die van de gemiddelde Nederlander.

Natuurlijk begrijp ik dat er snel actie moest worden ondernomen om te zorgen dat het virus zo min mogelijk mensen besmet, maar ondertussen zijn we twee maanden verder en ik voel me 'vergeten.'

Als ik u en uw collega's op tv hoor spreken over eenzame ouderen die hun dierbaren niet kunnen zien en overlijden met een tablet in hun hand, dan is dat hartverscheurend. Maar zij zijn niet de enigen. Ik voel me afgesloten, opgesloten en ingesloten. Weggerukt uit een samenleving die normaal gesproken al sneller gaat dan ik kan bijhouden.

Ik heb geen angst om ziek te worden, mijn angst is gericht op de periode als de maatregelen weer wat versoepeld worden. Ik kan niet zelfstandig naar een supermarkt, omdat ik de medewerker die 1,5 meter voor me loopt, niet kan volgen. De tape op de grond is niet voelbaar met een taststok. Schotten van plexiglas zijn voor mij compleet onzichtbaar. De NS richt een '1,5 metertrein' in die totaal niet 'blind-proof' is.

De oplossingen lijken voor de hand liggend: boodschappen via internet, iemand anders naar de winkel laten gaan, reizen met reis-assistentie. Maar dat is niet in elke situatie reëel.

Onze samenleving wordt steeds visueler. Logisch. Het doet mij veel verdriet om te zien dat ook de maatregelen die uw OMT treft, vooral opgaan voor hen die goed zien. Ik ben bezorgd hoe ik mijn plekje moet gaan vinden in deze nieuwe samenleving, van wie niemand weet hoelang die zal bestaan.

Premier Rutte, mijn vraag is of u ook eens zou willen stilstaan bij de consequenties die alle maatregelen hebben voor dat deel van de bevolking dat misschien wel het hardste wil van allemaal, maar op dit moment gewoonweg niet kan: de blinden en slechtzienden.

Lotte de Bitter, Eindhoven.