In tijden van crisis horen Europese landen solidair met elkaar te zijn. Anders kunnen we de Europese Unie net zo goed opheffen. Dat Duitsland nu Nederlandse patiënten in haar ziekenhuizen opneemt, is iets waar wij ook van profiteren. En behalve in een volksgezondheidscrisis zit de EU ook in een acute economische crisis. Die zullen we ook gezamenlijk moeten aanpakken. Maar dat betekent niet dat elk idee nu klakkeloos moet worden overgenomen.

Zo ligt er ineens weer het oude idee van ‘eurobonds’ op tafel, die nu ineens ‘coronabonds’ heten. Zuidelijke landen moeten meer rente betalen op de kapitaalmarkt als ze geld willen lenen om hun economie te ondersteunen dan wij. Dat probleem wordt nu in elk geval tijdelijk ondervangen doordat de Europese Centrale Bank (ECB) weer op grote schaal schulden opkoopt. Maar de zuidelijke landen onder aanvoering van Frankrijk zouden het liefst zien dat landen niet meer zelf leningen hoeven aan te gaan, maar dat de eurolanden dat gezamenlijk doen. Zo kunnen zij makkelijker aan geld komen. Nederland en ook Duitsland zijn daar tegen. En terecht. Niet alleen omdat wij dan duurder uit zijn. Het lost uiteindelijk ook de kern van het probleem niet op dat sommige landen hebben: ze houden een te hoge staatsschuld.

Iedereen roept nu terecht dat overheden geld moeten uitgeven om de economie te ondersteunen. Maar slechts weinigen zeggen daarbij dat dat alleen kan als de begroting weer op orde wordt gebracht als het weer goed gaat. Bijvoorbeeld door te bezuinigen of belasting te verhogen. Anders kan het niet uit. Landen als Spanje hebben de afgelopen jaren echt niet stilgezeten. Maar neem Italië: hoe kan het dat ondanks al die jaren van voorspoed het land nog steeds de staatsschuld niet onder controle heeft? Dat de pensioenleeftijd in Frankrijk door massale protesten amper is verhoogd? Solidariteit werkt twee kanten op.