Demotiveer Wajong'ers niet met minimumloon
OpinieGisteren nam de Tweede Kamer het wetsvoorstel van staatssecretaris Van Ark aan om de Wajong-wet aan te passen. De Eerste Kamer is binnenkort aan zet. Lotte de Bitter ontvangt een Wajong-uitkering en doet een beroep op Van Ark.
Delen per e-mail
Geachte staatssecretaris Van Ark,
Ik ben een van de 250.000 jonggehandicapten die een Wajong-uitkering ontvangen. Mijn handicap? Maatschappelijk blind, maar met het doorzettingsvermogen van een topatleet. Ik volg de ontwikkelingen rond uw wetsvoorstel.
Ik kan hier heel kort over zijn: het is schrijnend. Ik begon op het vmbo, vanwaar ik via de havo en het hbo doorstroomde naar de universiteit. Ik was actief lid van de studievereniging en studeerde zelfs een semester in de VS. Daar stond tegenover dat ik veel moest laten om tot de mooie resultaten te komen. Het vergde bloed, zweet en tranen en veel support van mijn netwerk. Ik moest en zou dat papiertje halen. Uiteindelijk behaalde ik mijn BA, maar bleek dat het me meer kostte dan dat het opleverde.
Waarom word ik afgerekend op iets wat ik heel graag wil, maar niet kan?
Ik belandde in een revalidatiecentrum voor blinden en slechtzienden, met het oog op het reïntegreren op de arbeidsmarkt. Die universitaire graad had ik immers niet voor niets. Ik had dit nooit kunnen bereiken als ik geen Wajong-uitkering ontving. Deze uitkering heeft mij gestimuleerd door te zetten, het maximale eruit te halen en mijn dromen achterna te gaan. Het ultieme doel? Boven die Wajong uitstijgen en een volwaardig salaris verdienen, gebaseerd op mijn potenties.
Anderzijds ben ik ook reëel: een 40-urige werkweek zit er voor mij nooit in. Ik lees dat de Wajong complex is en nodig aan verandering toe is. Die veranderingen hebben echter consequenties. Als uw wetsvoorstel realiteit wordt, wat voor zin heeft werken dan überhaupt? Het is zeer demotiverend en het doet mij denken aan Cuba: iedereen verdient evenveel, ongeacht wat je doet.
Ik schrijf deze brief voor mijzelf maar ik denk ook aan die andere 249.999 Wajongers die in dit schuitje zitten. Waarom heb ik de afgelopen jaren alles opzijgezet als nu wordt vastgesteld dat ik nooit boven het minimumloon zal uitstijgen? Waarom word ik afgerekend op iets wat ik heel graag wil, maar niet kan? Ik moet waarschijnlijk nog veertig jaar werken, maar met welke intentie? Ik woon in een sociale huurwoning, waar ik overigens heel blij mee ben, maar zal nooit de financiële groei ervaren van mijn 'gezonde' leeftijdgenoten. Ik droom ervan om een huisje te kopen en niet elke euro om te hoeven draaien.
Het raakt mij diep als ik me realiseer: dit is het dan: alles waar ik voor heb gewerkt zo van tafel geveegd. Ik begrijp dat er dingen moeten veranderen. Op papier lijkt het ideaal, maar denkt u eens aan de praktische gevolgen van deze ingrijpende verandering. Natuurlijk zou het prachtig zijn als dit iets zou bewerkstelligen en het zal mij er niet van weerhouden om door te zetten en passend werk te vinden. Mocht ik dat geluk hebben, dan ben ik trots.
Maar dan zijn er nog altijd velen die hun dromen helaas in 1600 stukjes zien vallen, het bruto minimumloon.
Lotte de Bitter, Eindhoven.
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
Frank in quarantaine
Ik voelde dat we het einde van een tijdperk naderen
Net als veel Nederlanders blijft journalist Frank Poorthuis thuis. Frank zit in de risicogroep. Verslag van dag 338. Lees alle eerdere afleveringen hier terug. -
2
Reacties op rechter Tan-de Sonnaville: ‘Wie ben ik om aan haar bekwaamheid te twijfelen?’
Lezers van onze krant en site kunnen zelf een ingezonden brief sturen via brieven@ad.nl. Hieronder een selectie van de lezersbrieven die vrijdag 19 februari in de krant verschenen over onder meer de woningbouw en rechter Marie-Anne Tan-de Sonnaville. -
PREMIUM
Door webshops ligt een koopverslaving op de loer, dit doe je eraan
Winkelen en uitgaan kan al een tijd niet, maar gelukkig hebben we webshops. Nou ja, gelukkig... Voor sommige mensen is een druk op de koopknop zó verleidelijk, dat een koopverslaving op de loer ligt. -
PREMIUMVerkiezingen
Is nieuw asfalt nog nodig nu thuiswerken de norm is? Partijen zijn verdeeld
In aanloop naar de Tweede Kamerverkiezingen geven politieke partijen in acht afleveringen hun standpunten op het gebied van onder meer wonen, werken, vergroening, asfalt en de nexit. Vandaag aflevering 6: Hebben we al dat asfalt nog wel nodig nu miljoenen mensen thuiswerken? Aan het woord Gijs van Dijk (PvdA) en Joost Eerdmans (JA21). -
PREMIUMColumn Saskia Noort
Anderhalve meter is amperhalve meter geworden en de avondklok is er om te ontduiken
Saskia Noort schrijft wekelijks over nieuws dat haar raakt. De schrijfster ziet de steun voor de coronamaatregelen afnemen. ,,De eenzaamheid, het afgesloten zijn en de uitzichtloosheid zijn niet meer te dragen.’’
-
Frank in quarantaine
Zoiets moet je niet verbergen, maar de kern van je speech maken
Net als veel Nederlanders blijft journalist Frank Poorthuis thuis. Frank zit in de risicogroep. Verslag van dag 351. Lees alle eerdere afleveringen hier terug. -
PREMIUMKoken & eten
In deze chocoladefabriek in Brabant kun je je eigen pak hagelslag maken
Het heeft de sfeer van Sjakie in de Chocoladefabriek, maar het is levensecht. In een nieuwe chocoladefabriek in het Brabantse Veghel die nu in de maak is, maak je je eigen chocoladereep, in je eigen favoriete smaak, met je zelf ontworpen wikkel erom. In de fabriek werken alleen maar jonge mensen. -
1
Reactie op kappers open voor ons welbevinden: ‘Wat een flauwekul!’
Lezers van onze krant en site kunnen zelf een ingezonden brief sturen via brieven@ad.nl. Hieronder een selectie van de lezersbrieven die woensdag 24 februari in de krant verschenen over onder meer de versoepeling van enkele coronamaatregelen en politici.