Er is geen kwestie die de media zo beheerst als het Israëlisch-Palestijns conflict. Iedereen lijkt een mening te hebben over wat die Israëli's doen met dat stukje gebied aan de Middellandse Zee.

Op sociale media en in de straten van ons land lopen de emoties hoog op over wat in feite een klein regionaal conflict is. Zeker als je het met de recente drama's in Syrië vergelijkt. Het lijkt op een obsessie waarbij kennis, perspectief, diepgang en nuance niet meer aan de orde zijn. Gevoel, daar draait het om en dat wil men overbrengen aan wie maar wil luisteren.

Feiten zijn ondergeschikt geworden, terwijl die essentieel zijn om dit conflict te begrijpen. Voordat de staat Israël werd uitgeroepen was het gebied tussen de Jordaan en Middellandse Zee in handen van de Britten, die het veroverd hadden op de Turken. Er is nooit een Palestijnse staat geweest.

Zij startten een oorlog tegen het jonge Israël. Tussen 1948 en 1967 waren de Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem in handen van Jordanië en Gaza van Egypte. Er had toen al een Palestijnse staat kunnen worden uitgeroepen, maar het gebeurde niet. In 2000 bood Israël de palestijnen een levensvatbare staat aan, maar ook toen zeiden de Palestijnen 'nee', evenals tegen de voorstellen die daarop volgden. In 2005 trok Israël zich eenzijdig terug uit Gaza, er is daar sindsdien geen Israëlische nederzetting meer te vinden.

De Palestijnen hadden alle mogelijkheden om te beginnen aan het opbouwen van een staat, maar na twee jaar pleegde Hamas een coup waarbij veel Palestijnen werden vermoord.

Hamas is een terreurorganisatie, die al ruim tien jaar wordt bewapend door Iran en als doel heeft een islamitische staat te stichten in het gebied dat nu Israël is. Dit is ook formeel in hun handvest vastgelegd, dat Israël omschrijft als het 'zionistisch project'. Hamas vuurt al vele jaren raketten af op burgers in Israël. Israël kan niet anders dan zijn bevolking beschermen en terugslaan om de infrastructuur van Hamas te vernietigen. In de discussies komen tal van excuses voorbij over het handelen van Hamas.

Er is echter geen rechtvaardiging voor terreur. Israël heeft bewezen dat het graag vrede sluit, dat doet het met steeds meer Arabische landen. En heeft daarbij ook veroverd gebied teruggegeven. Israël wil dat ook met de Palestijnen en zoekt naar een sterke onderhandelingspartner die niet louter uit is op de vernietiging van de staat. 

Naomi Mestrum is adjunct-directeur van het CIDI.