Dat mag de VVD-leider zich aantrekken. In een periode waarin de monistische, politieke cultuur al zo onder het vergrootglas ligt, had hij beter moeten weten. Als hij vorige week direct had gezegd dat hij het in de formatiegesprekken wel over Omtzigt had gehad, maar dat het alleen ging over een eventueel ministerschap waar Omtzigts eigen CDA zelf over speculeerde, was het allemaal niet zo uit de hand gelopen. Begrijpelijk dat andere partijen niet geloven dat hij zich dit niet kon herinneren terwijl het gesprek slechts drie dagen daarvoor had plaatsgevonden. Al moet ter verdediging van Rutte worden aangevoerd dat de premier van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat intensieve gesprekken voert. Maar dan nog gebeurt Rutte dit wel erg vaak.

Tegelijkertijd droegen ook de andere partijen in het debat over deze affaire niet bij aan meer vertrouwen in de politiek. Dat sommige van hen al vóór Rutte uitleg kon geven aankondigden hem weg te willen sturen, verdient evenmin een schoonheidsprijs. Net als het grove taalgebruik. Sommige partijen vinden zelfs dat hij plaats moet maken als VVD-leider en helemaal de politiek zou moeten verlaten. Daarmee gaan ze iets te makkelijk voorbij aan de 2 miljoen kiezers die nog maar twee weken geleden hebben gezegd dat ze willen dat Rutte doorgaat.

Hoe dan ook mag de kiezer verwachten dat partijen de komende dagen tijd nemen om stoom af te blazen. Pasen is het feest van een nieuw begin. Na een paar dagen bezinning moeten partijen in de Tweede Kamer hun weerzin voor elkaar toch echt proberen te begraven. Een kabinet vormen zonder de VVD is theoretisch wel mogelijk, maar in de praktijk amper. En het land moet uiteindelijk wel bestuurd worden. Het zal tijd kosten. En ook Rutte moet dit Paasweekend overdenken hoe hij het vertrouwen kan herwinnen. Maar uiteindelijk mag de kiezer van gekozen politici verwachten dat ze naar de toekomst kijken en niet alleen verontwaardigd over elkaar blijven.