Dries van Agt | Partijlid blijf je vanwege politieke kernwaarden
Dries van Agt, CDA-prominent en oud-premier, zegt zijn lidmaatschap van het CDA op. Dit omdat hij zich niet kan verenigen met de standpunten die zijn voormalige partij inneemt in de Palestijnse kwestie. Men wordt lid van een partij om haar beginselen. Zolang die gehandhaafd blijven, moet je ook lid van de partij blijven. De Palestijnse kwestie is onoplosbaar en zal mogelijk nooit tot een goed einde komen. Wij kunnen er ons als buitenstaanders wel een mening over vormen, maar een veroordeling kan pas op gefundeerde grondslagen.

Jan Dammes, Bleiswijk.

Kamervoorzitter | Nu nog de tablets de Tweede Kamer uit
‘Kamervoorzitter wil sancties tegen negeren huisregels’, (AD 22-6). Prima initiatief van de Kamervoorzitter. Alleen het belangrijkste is ze vergeten: tijdens de debatten telefoons en tablets uit. Dan zal het debat ook serieus genomen worden.

Frans van Verlaat, Dordrecht.

Vakantiehuisje | Illegaal gedrag belonen levert een zooitje op
‘Rechter: Familie na 21 jaar uit vakantiehuisje zetten is keihard’, (AD 22-6). Hier begrijp ik helemaal niets van. 21 jaar wonen deze mensen illegaal in een vakantiehuisje. Ze doen iets wat niet mag en worden daar nu voor beloond. Vreemd verhaal. Het wordt tijd dat de Nederlandse regelgeving consequent uitgevoerd gaat worden. De inwoners van Nederland zijn net kinderen, ben je niet consequent, dan wordt het een zooitje.

Anita Remmerswaal, Wassenaar.

Formatie | Hopelijk begaat Kaag niet ook een derde blunder
‘Initiatief ligt nu bij Rutte en Kaag’, (AD 22-6). D66'er Kaag heeft dit jaar twee blunders begaan: Ze liet Rutte via een motie van afkeuring ontsnappen en ze stelde voor om de informateurs-taak door een gevestigde naam te laten uitvoeren, in plaats van iemand aan te dragen die voor een ‘nieuwe bestuurscultuur’ zou kunnen staan. En nu zit ze op de blaren: ze wordt bijna gedwongen om het met Rutte eens te worden, terwijl ze dat niet wil. Hopelijk begaat ze niet een derde blunder: zich laten inpakken door die man.

Jan Tolsma, Leiden.

Bekijk hieronder onze video’s over de formatie: 

EK Voetbal | Een 4 voor Gravenberch is nog een mild rapportcijfer
‘Op Rapport’, (AD 22-6). Mikos Gouka had duidelijk een Ajax-bril op tijdens het beoordelen van onze Oranje-spelers. Een 8 voor Daley Blind kan ik nog door de vingers zien als compensatie voor de stress rond Christian Eriksen. Maar een 6,5 voor Ryan Gravenberch is echter een gotspe. Met een 4 ben ik nog tamelijk mild. Deze jongen is een groot talent en een fantastische voetballer, maar op dit moment is hij alle vertrouwen kwijt. Met mijn voornaam heb ik overigens wel enig recht van spreken.

Frank van Steenbrugge, Zoetermeer.

EK Voetbal 2. | Rutte, ik dacht dat de 1,5 meter leidend was?
De breedte van een stadionstoeltje is 418 millimeter. Premier Rutte liet tijdens de EK-wedstrijd tegen Noord-Macedonië één stoeltje tussen hem en de premier van Noord-Macedonië, Zoran Zaev. Het zou toch fijn zijn, al is het voor de vorm, als Rutte er vier stoeltjes tussen had gelaten. Een goed politicus geeft het goede voorbeeld, niet het foute.

Mitchell den Hollander, Papendrecht.

Bekijk hier al onze video’s over het EK:

Zorgpersoneel | Gun de verplegers eerst een moment van rust
Niet alleen artsen maken zich zorgen over het inhalen van de uitgestelde zorg. De verpleegkundigen hebben ook al aangegeven dat dit heel lang gaat duren. Er is gewoon veel meer personeel nodig om dit probleem aan te pakken. Dit los je niet op door voor hen te klappen. Ze zijn langzamerhand uitgeput na al die maanden van enorm hard werken. Zij hebben, nu het wat rustiger wordt in de ziekenhuizen, eindelijk zelf eens wat vrije tijd nodig om te ontspannen. Gelijk doorgaan om de achterstand in te halen is dus geen optie. Dan komen al die medewerkers, die zich zo massaal hebben ingezet, nog niet tot rust. En meer personeel is er ook niet direct om in te zetten. Dus ik denk dat veel patiënten indien mogelijk nog wat geduld moeten hebben.

Nanny Barthen, Den Haag.

Coronabeleid | Ook nu nog zouden we samen moeten werken
‘Alleen die 1,5 meter afstand houden nog... ‘Rutte, geloof je het zelf?’', (AD 21-6). ‘Rutte geloof je het zelf’ staat boven een stuk waarin wordt gesteld dat we ons niet gaan houden aan de 1,5 meterregel. Het is helaas precies de uitspraak van veel Nederlanders. Niet het sociale samen werken aan het bestrijden van corona, maar het asociale ‘ikke ikke’-gedrag en de regering de schuld geven. Nederland hoeft niet altijd trots te zijn op zijn liberale samenleving.

C. Lamens, Swifterbant.

Brief van de dag | Scriptie is af, baan is gevonden, wanneer word ik nou gelukkig?
Zodra de scriptiestress onder twintigers achter de rug is, komt de sollicitatiestress. Hoe dan ook, stress blijft het. Maar wanneer houdt dat eigenlijk op? Als je een baan hebt?

Vaak niet. We kiezen continu een punt in de toekomst en vestigen daar onze hoop op. Maar welke ‘mijlpaal’ je ook bereikt, de stress verhuist mee. Het probleem is dat we vaak ons gevoel van eigenwaarde verbinden aan prestaties en hoe goed we het doen in vergelijking met anderen. ‘Als zij iets wél hebben, zal het feit dat ik het nog niet heb wel betekenen dat ik minder waard ben’, denk je dan. Vanuit de onbewuste aanname dat mensen zonder baan minder bekwaam zijn dan mensen met baan.

Dat is natuurlijk onzin: de banenmarkt is nu eenmaal een slagveld. Met een overschot aan vraag en een klein aanbod is de keuze nou eenmaal makkelijk gemaakt voor werkgevers. Maar het tegenovergestelde klopt ook niet. Namelijk dat áls we dan een baan vinden, we ons wel bevestigd voelen in onze eigenwaarde. Je kan zelfs stellen dat de ellende dan pas begint. De onzekerheden en prestatiedruk op werk en het imposter syndrome (het gevoel dat er een fout is gemaakt en dat je daar niet hoort). Het schijnt er nou eenmaal bij te horen, bij je twintigerjaren.

Het maakt dus eigenlijk niet uit. Hoewel niet expres, zijn we het zelf die onze eigenwaarde koppelen aan het wel of niet aangenomen worden voor een functie. Dus wat als we dat gewoon niet meer zouden doen? Dat we gewoon genieten van een kleine periode waarin we weinig verantwoordelijkheden hebben, en op vakantie kunnen zonder vakantiedagen op te nemen? Ik begin alvast.

Myrthe van Gestel (26), Leiden.