‘Sombere winter’ (AD 27-11). Het kabinet heeft extra maatregelen aangekondigd voor drie weken. Sportcomplexen moeten om 17.00 uur dicht, waardoor ‘s avonds niet meer getraind kan worden en er ook geen wedstrijden gespeeld kunnen worden. Dit betekent op zaterdagen en zondagen extra drukte op de sportparken, omdat ook wedstrijden die anders doordeweeks ‘s avonds worden gespeeld, nu in het weekend moeten worden gespeeld. Voor het trainen is wel een oplossing te vinden: wij gaan op dinsdag- en donderdagochtenden tussen 05.15 en 06.45 uur trainen en kunnen daarna door naar ons werk. Maar kan iemand uitleggen waarom we ‘s ochtends na vijven wel mogen trainen en ‘s avonds om bijvoorbeeld half acht niet?

R. Jager, Oegstgeest.

Ben ik nou zo slim, of zijn zij nou zo dom? Nieuwe maatregelen raken kant noch wal. Scholen blijven open, dit is een haard van besmettingen. Horeca sluit om 17.00 uur, we moeten wel merken dat er extra maatregelen zijn, dus moet het niet te gezellig worden. En dit is de leukste: we moeten minder contactmomenten hebben, dus gaan de niet-essentiële winkels om 17.00 uur dicht. Even een rekenvoorbeeld: normaal is in deze tijd een winkel van 09.00 uur tot 21.00 uur open in verband met de feestdagen. 1200 mensen doen op één dag hun inkopen, verdeeld over 12 uur is een gemiddelde van 100 mensen per uur. Nu zijn de winkels tot 17.00 uur open, dus hebben deze 1200 mensen maar 8 uur de tijd voor hun inkopen, gemiddeld 150 mensen per uur. Volgens mij dus meer contactmomenten in plaats van minder.

Ton van Heugten, Spijkenisse.

En weer van die halfbakken maatregelen. Wat is dat toch in ons land? Te zacht, te laat, te langzaam. Pak de coronapandemie toch eens een keer hard aan. Luister naar de virologen, zij hebben er echt verstand van.

Ineke Jansen, Gouda.

‘Laten we aan keukentafel zeggen waar de grens ligt’ (AD 27-11). Het interview met de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding (Pieter-Jaap Aalbersberg, red.) laat een beklemmend gevoel achter. Hij omschrijft de krakersrellen in Amsterdam als ‘rellen om te rellen’, terwijl bij de rellen in Rotterdam ‘voor het eerst direct geweld gericht op de overheid’ werd gezien. De uitspraken zijn niet waar. Bij de krakersrellen ging het om lang, goed georganiseerd verzet tegen de overheid met onder meer gewelddadige ontruiming van panden. Aanvallen op politie, brandweer en ambulancebroeders gebeurden voor corona bijna ieder weekend. Het bijzondere aan Rotterdam is dat er een gelegenheidscoalitie van onruststokers met een alibi, verzet tegen coronamaatregelen, voor schaalvergroting heeft gezorgd. Dat de NCTV zich door deze rellen heeft laten verrassen getuigt in ieder geval van een levensgevaarlijke tunnelvisie.

Willy Diddens, Gouda.

‘Het spijt me, ik ben een prutser’ (Column 27-11). Als trouwe lezer van de column en de boeken van Saskia Noort, heeft zij mij onaangenaam getroffen met haar ‘gevonden’ epistel. Het is zo ongenuanceerd, op de man gespeeld, dat ik moeite had om het te lezen. Er is van alles te zeggen over de crisis. Maar het is zo ingewikkeld, dat het makkelijk is om vanuit je stoel kritiek te hebben. De Nederlander is wél positief benaderd door de regering. Dat een klein deel zich niet aan de afspraken houdt, is niemand kwalijk te nemen. De naming and shaming moet ophouden, je bereikt meer met positiviteit. Het virus is de boosdoener en iedereen moet zich aan de afspraken houden.

Else van Elswijk

Zaterdagmorgen heb ik bijzonder genoten van de column van Saskia Noort. Mijns inziens klopte alles en legde zij zeer precies de vinger op de zere plekken. Nu maar hopen dat Mark Rutte het ook leest.

Jan Kemeling, ‘s-Gravenzande.

In de super zag ik klanten zonder mondkapje. Bij de ingang duidelijk een bord waarop wordt aangegeven dat een mondkapje verplicht is. Reactie bij klantenservice: ‘Klanten worden aangesproken op de verplichting, ze kunnen er zelfs gratis een krijgen, maar bij weigering mag de toegang tot de winkel niet worden ontzegd.’ Dus mondkapje verplicht, maar het hoeft niet als de klant niet wil. Zo krijgen we met elkaar het coronavirus er wel onder in Nederland.

Theo Bergsma, Drachten.