Al vanaf de bekendmaking dat Qatar het WK 2022 gaat organiseren, worden daar vraagtekens bij gezet. Vanwege het klimaat, het gebrek aan voetbalcultuur ‎en -historie, maar vooral vanwege de schending van mensenrechten daar.‎

Het protest zwelt aan naarmate er meer bekend wordt over hoe het toegaat in Qatar. Bouwvakkers worden uitgebuit, er vallen zelfs dodelijke slachtoffers.‎

Meerdere Nederlandse journalisten hebben zich openlijk tegen Qatar als WK-land uitgesproken. Maar hoe consistent is dit? Gaan ze het WK ook demonstratief boycotten? Of is het te gemakkelijk om hen daarop aan te spreken? Het is toch hun broodwinning. Een boycot, dus geen lucratief verblijf aldaar, mogelijk zelfs verlies van je baan? Dat is nogal wat. Maar kun je dan volstaan met je ertegen uitspreken?‎

Ikzelf zal dit WK negeren. Gratuit, zeker vergeleken met de offers die journalisten‎ en andere betrokkenen moeten brengen. Toch is het ook voor mij als‎ hartstochtelijk voetballiefhebber wel een grote opoffering.‎

Volgens AD-journalist Sjoerd Mossou is het niet aan individuen, maar aan bonden en overheden. Dit twitterde hij als reactie op Ajax' overwintering in Qatar. De clubs kunnen een duidelijk signaal afgeven door niet naar Qatar te gaan, maar de massale‎ protesten lijken aan dovemansoren gericht. Ze halen ridicule motieven van stal. Ook op sportief en praktisch vlak. Want elders zijn voldoende alternatieven aanwezig.‎

Is wat Mossou beweert wel zo vanzelfsprekend? Hebben individuen geen eigen verantwoordelijkheid? Elk protest is begonnen met individuen. Ook organen bestaan uit individuen die kunnen beïnvloeden, zelfs ondermijnen. Eenlingen kunnen wel degelijk iets aanzwengelen. Ze hoeven zich niet te verschuilen achter bonden, hoe rigide - zelfs ondemocratisch - deze vaak ook zijn.‎Kom alsjeblieft niet met schijnargumenten zoals 'dan kun je nergens meer heen' en 'waarom nu‎wel over Ajax en niet vorig jaar over PSV?'

Oké, toen hadden we ook moeten protesteren. Maar wordt een wantoestand minder erg omdat het eerder niet is aangekaart?‎Journalisten die anderen oproepen tot actie inzake racisme, mogen zelf ook een daad stellen. Maatschappijkritische dagbladen kunnen een campagne Quit Qatar starten. Alles beter dan de drogreden dat iemand ter plekke de gang van zaken moet beschouwen.‎

Het levert wel degelijk iets op als invloedrijke journalisten zich verenigen. Vandaar mijn smeekbede aan ‎sportjournalisten in binnen- en buitenland.‎

Sjoerd Mossou en collega's, jullie hoeven de strijd niet alleen te voeren. Vorm een internationaal front met‎ geestverwante collega's. Publiceer een gezamenlijk pamflet. Gebruik jullie netwerken om bekende, gelijkgestemde spelers en voetbalprominenten te mobiliseren. Doe, kortom, je journalistieke plicht.‎

Hein Meurs, Eindhoven, is als eindredacteur bij het voetbalmagazine Staantribune betrokken.‎