Uit de kast komen is een gevecht door die clowns

OpinieAls puber ontdekken dat je homo bent kan een worsteling zijn. Het wordt nog erger door homoclowns op tv, stelt François de Waal. Potsierlijk bewegen, mal praten, vreemde maniertjes; het helpt jonge homo' s niet.

François de Waal 24-12-20, 13:02

Er zijn steeds meer homoclowns te zien op tv. Iedereen moet er blijkbaar erg om lachen. Ik niet. Je hebt Martien Meiland. De verwijfde helft van dat duo dat huizen verandert.

En natuurlijk Geer en Goor. Nog meer? Vroeger, toen ik jong was, had je homoclown Albert Mol. Als puber worstelde ik met mijn homoseksualiteit. Elke keer als Albert Mol op tv kwam (Wie van de drie?), moest mijn familie hard lachen. Óm hem lachen. Ik zal maar niet zeggen welke opmerkingen door de kamer vlogen. Ik voelde me daarna nóg verdrietiger en wanhopiger. Ik vond die man een eng insect waar ik me niet mee wilde identificeren. Als dat een homo was, nou, dan ging ik helemaal nooit uit de kast komen!

Als Albert Mol op tv kwam, moest de familie hard lachen. Óm hem lachen

Wat is er mis met die homoclowns? Het zijn mannen die zich schaamden voor hun homoseksualiteit en geen raad wisten met hun pijn. Ze begrepen al snel dat als je je maar genoeg aanstelt, dat iedereen je dan 'grappig' vindt, en zo bescherm je jezelf. Denk je. Je maakt jezelf alvast belachelijk zodat anderen dat niet kunnen doen. Je hebt de lachers op je hand. Je slaat ze de wapens uit handen. Hoop je. Toen mijn vriend werkte bij Gay & Lesbian Switchboard vertelde hij hoe moeilijk jonge homo's het nog steeds hadden. Ik heb toen een boek gepubliceerd bestaande uit interviews met bekende homo's over hoe zij het hun ouders hebben verteld.

Als onzekere puber ook nog eens merken dat je homo bent, maakt alles nog moeilijker. Midden vorige eeuw hebben extreem moedige mensen het COC opgericht. Wij staan allemaal op hun schouders zodat wij nu de ongelooflijke vrijheid hebben om onszelf te kunnen zijn. Maar op die schouders staan geheel onterecht ook allerlei aanstellers die zichzelf als homoclown belachelijk maken, daar blijkbaar een levensvervulling in vinden, plus poen en roem.

Er zijn mensen die nu reageren met: maar ze zijn zó, laat ze alsjeblieft zichzelf zijn! Nee, onzin, het zijn maniertjes die iedereen pijlsnel kan aanleren. Het is onecht, nep, fake. Het is jezelf uit angst een nieuwe identiteit aanmeten, mal praten, potsierlijk bewegen en andere aanstellerij. Kortom, clownesk.

Je reduceert jezelf tot een karikatuur, waar tv gek op is. Ze spelen een rol, behaagziek, ze zijn juist niét zichzelf! Wie van de drie? is terug en de oude Albert Mol is vervangen door de nieuwe Albert Mol. De ellende begint opnieuw. Is het nodig dit allemaal te vertellen? Ja, ook in 2020 zijn er pubers die worstelen met hun homoseksualiteit en dan worden opgescheept met die homoclowns.

Die pubers denken misschien: als ik uit de kast kom, dan denken ze dat ik zo'n eng, verwijfd type ben, dat ik daarbij hoor! Op de site van '113 Zelfmoordpreventie' staat: Het meest gebruikte scheldwoord op school is 'homo'.

François de Waal is documentairemaker en auteur van onder andere 'Hoe vertel ik het mijn ouders?’