6. 'Die trein kan er niets aan doen hè, aan dat ongeluk?'

    'Die trein kan er niets aan doen hè, aan dat ongeluk?'

    Via de krakerige babyfoon hoor ik opeens: "Opa?" Het is Koning - hij klinkt niet paniekerig of huilerig, eerder veel te wakker. Ik ga naar zijn kamertje en vraag wat er is. "Ik heb dus een uitvinding gedaan, dus met lego, en dan kan een trein op tijd stoppen, dus een rem, dus je laat allemaal drones voor die trein rijden en als er dan iets is, op de rails dus, dan kan je dat zien op een scherm..." Ik bewonder de uitvinding en weet opvoedkundig niet wat ik moet doen. Waarschijnlijk heeft hij iets opgevangen over het ongeluk in Oss, want daar spraken wij ouderen na het avondeten even over, en ofschoon hij toen lief met zijn autootjes en lego leek te spelen, waren zijn oortjes misschien nog even naar ons gewandeld toen ze merkten dat in onze toon angst en verdriet zaten. "Opa?" "Wat is er?" "Denk jij nog wel eens aan Moor nu je Koosje hebt?" "Ja... In het begin werd ik verdrietig als ik aan Moor dacht, maar tegenwoordig vind ik het prettig. Moor was mijn liefste vriend. En het is fijn om aan lieve vrienden te denken."

Net binnen

Meest gelezen

Meest gedeeld