Nuland raakt Rabobank kwijt, maar ze hadden er ‘niet eens een printer’

,,Ik moest er zijn om nog wat zaken te regelen ná het overlijden van mijn man Tini, in januari van dit jaar. Omdat ik zelf geen printer heb, vroeg ik of die medewerker die paperassen voor me wilde afdrukken. Kon niet! Moest ik voor een paar kopietjes naar Oss.”

,,Nu rijd ik zelf nog auto, dus dat was het probleem niet", stelt Jaantje, die deze zaterdagochtend haar laurierhaag inspecteert. "Wél dat ik daar bij het verkeerde Rabo-gebouw stond. Was niet goed uitgelegd. Nee, daarvóór kwam ik eigenlijk zelden bij de bank. Ik kan goed met de iPad overweg, doe aan telebankieren. Maar voor sommige zaken is het fijn dat je een kantoor kunt binnenlopen. Ik heb begrepen dat een medewerker je aan huis kan komen helpen. Da's dan wel weer fijn.” 

Bij het voormalige bankgebouw stapt Gwenny van Santvoort (45) uit haar auto om cash te pinnen. Ze snapt dat de bank her en der filialen sluit die niet rendabel zijn. ,,Ik kwam hier en óók in dat kantoortje in het gemeenschapshuis zelden, doe alles online. Ja, toen mijn moeder haar pasje kwijtgeraakt was, ben ik precies één keer in dat kantoortje geweest. Niet echt representatief voor zo'n bank: die ruimte was vroeger het rookhok van De Meent.”

Ook tuinierende Jan van Nistelrooij (66) zegt weinig last te hebben van het Rabo-adieu. ,,Ik pin dáár", wijst de Nulander naar de grootgrutter aan de overzijde. ,,Banken willen rendabele kantoren. Volgens mij moeten er ook in een klein filiaal minstens twee medewerkers aanwezig zijn. Reken maar eens uit wat dat op jaarbasis kost.”