Het was - met de nadruk op wás - een prima broedplek voor het visdiefje. De Hemelrijkse Waard - het gebied langs de dijk tussen Oijen en Lithoijen - leende zich bij uitstek voor de visdief, kluten en kleine plevieren om er voor nageslacht te zorgen. Er was in de uiterwaard aanvankelijk nog maar weinig plantengroei en veel (kale) kleigrond. En dat vonden deze vogels prettig. Maar inmiddels is de uiterwaard met zijn vele eilandjes en geulen aardig dichtgegroeid. En dat vindt vooral het visdiefje niet zo fijn. Bovendien is het er steeds drukker. En om plezierig en succesvol te broeden is juist rust van het grootste belang.