Homohuwelijk kan splijtzwam zijn binnen de ChristenUnie

Een opmerkelijk agendapunt op het ChristenUnie-congres van vandaag: het homohuwelijk. Een aantal leden wil in de beginselverklaring teruglezen dat het huwelijk 'heden ten dage ook openstaat voor geliefden van hetzelfde geslacht'. Dat is nogal een verschil met de concepttekst waaraan meer dan een jaar is gesleuteld: 'God heeft al in het begin het huwelijk ingesteld. Deze publieke verbintenis tussen man en vrouw is uniek en waardevol.'

Het bestuur ziet de wijziging niet zitten. Het huwelijk tussen een man en een vrouw, zo stelt de partij, kan niet gelijk worden gesteld aan andere relatievormen. ,,Het bestuur staat voluit voor dit Bijbelse principe en ideaal, zoals de ChristenUnie dat altijd heeft gedaan.''

De discussie over homoseksualiteit is zeer actueel. Vorige week besloot de Protestantse Kerk in Nederland (PKN), homohuwelijken in de kerkorde niet gelijk te stellen aan het huwelijk tussen man en vrouw. Binnen bepaalde stromingen, vooral de Gereformeerde Bond, bestaat weerstand tegen het homohuwelijk. De PKN wil hen de ruimte geven hun eigen lijn te volgen.

Gert-Jan van Leeuwen, voorzitter van ChristenQueer, een vereniging voor homo's in de kerk, toont begrip voor het PKN-besluit. ,,Om contact met anderen te houden, moet je soms meebewegen. Dit proces gaat langzaam, snelle verandering ontmoet vaak juist veel tegenstand.''

Volgens Van Leeuwen is het algemene beeld positief, en is er in veel kerken beweging. ,,Daar is ruimte voor openheid en gesprek, en kunnen homo's ook trouwen. Maar er is ook nood. Vooral in reformatorische kringen is homoseksualiteit nog steeds een no-go, en ook in evangelische kerken ligt het nog steeds moeilijk.”

Hij stelt dat het om heel gesloten christelijke gemeenschappen gaat, een gesprek is moeilijk. ,,Bij salafistische moslims kom je nog makkelijker binnen. Maar één op de twintig mensen is homo, het is echt niet zo dat ze in die kerken niet bestaan. De reformatorische stroming functioneert echt nog als een zuil, met eigen scholen, kerken, partij (SGP, red.) en een eigen krant.''

Bij de ChristenUnie speelt ook mee dat zij binnen de eigen geledingen verschillende stromingen binnenboord wil houden. De liberale tak, die het homohuwelijkamendement indiende, is vaak jong en ruimdenkend. Maar er is ook een orthodoxe tak. Zo was bij de afgelopen verkiezingen de voormalige predikant Orlando Bottenbley lijstduwer. Hij wijst seks tussen homo's af. Daarmee verwoordt hij de mening van meer christenen die de Bijbel naar de letter lezen: dat iemand het is, is al een zonde, om van het 'doen' nog maar te zwijgen.

Toch is de acceptatie van homoseksualiteit binnen de partij aan verandering onderhevig. In 2006 stond nog in het verkiezingsprogramma dat het huwelijk een verbintenis is tussen één man en één vrouw: ,,Andere samenlevingsvormen kunnen niet aan het huwelijk gelijkgesteld worden.'' Het afgelopen verkiezingsprogramma meldt dat de partij gelooft 'in de grote waarde van stabiele huwelijken en van gezinnen'. Geen woord meer over één man en één vrouw.

In 2010 zei oud-partijleider André Rouvoet nog dat hij zich niet voor kon stellen dat een homo of lesbienne met een relatie voor zijn partij actief kon zijn. Drie jaar eerder moest het Wageningse raadslid Monique Heger nog opstappen omdat ze samenwoonde met een vrouw. Afgelopen voorjaar maakte ze haar rentree, onder luid applaus. Gedoe in de ChristenUnie bleef uit.