Angst voor heel hotel dat in quarantaine moet

Het zijn stevige kasseienstroken, het monumentale centrum van de stad ligt er vol mee. Terrasjes van klassieke restaurants aan weerszijden, met de choucrout, de Elzasser zuurkool, als regionaal topgerecht. Veel mensen die flaneren, of op zoek zijn naar een tafeltje. En, om de haverklap, fietsers. Zo veel af en toe, of een enkele zo gehaast dat het zelfs voor heikele situaties en boze blikken zorgt in Le Petit France, het meest pittoreske deel van Straatsburg.

Ik ontdekte de onverwachte charme van Straatsburg in 1986, toen ik er voor werk heen moest. Vanzelfsprekend kan ik het me niet herinneren, maar ik betwijfel of er toen fietsers door Straatsburg reden. Of er fietspaden waren buiten het centrum, en naar de plaatsen in de omgeving, zoals Kehl aan de Duitse kant van de Rijn. Of er toen een fietspad van 95 kilometer was vanuit Sarrebourg naar Straatsburg langs het Marne-Rijnkanaal.