Tegen het middaguur glijden de witte cruiseschepen een voor een geruisloos de baai van Santorini binnen, een kielzog naar de horizon trekkend in het donkerblauwe water van de Middellandse Zee.

Na het ankeren ontstaat rond de schepen een druk verkeer van kleine scheepjes die de ongeduldige passagiers naar de wal brengen. Vanaf het hooggelegen hoofdstadje Fira lijken het modelbootjes, bestuurd door een onzichtbare jongenshand. Eenmaal voet aan land laten sommige passagiers zich door de kabelbaan 300 meter naar boven voeren, anderen beklimmen de trap met 587 treden. Een enkeling kiest voor transport per ezeltje; avontuurlijk, maar oncomfortabel.

Troef
In de smalle, bochtige straatjes van Fira dolen de toeristen een paar uur rond, op zoek naar souvenirs, een hapje, een drankje, een ijsje. Wat ze ook doen en hoe ze er ook komen, de toeristen willen allemaal de troef van Santorini zien: het spectaculaire uitzicht over de baai, een enorme vulkaankrater waarvan één wand lang geleden is ingestort.

Adembenemend is de blik in de diepte langs de steile rood-bruin-zwarte rotswanden, met ontelbare witte huisjes er schots en scheef tegenaan geplakt. Het wit is doorspekt met het blauw van privézwembadjes en de koepeltjes die het handelsmerk van het eiland vormen.

Santorini, in de hele wereld bekend als toeristische trekpleister, verbeeldt perfect de droom van een authentiek Grieks eilandje waar de tijd heeft stilgestaan. Alles is erop gericht de toeristen de illusie te bieden dat zij hier een unieke ervaring beleven.