Op de binnenplaats staat een bank onder de sterrenhemel. Het is een zwoele avond. De wind ritselt door de sinaasappelbomen en in de verre verte blaft een hond. Ik schenk mijn fles leeg en denk aan morgen. Een oud baasje in het café in Cañameros had gesproken over een wonder, een kapelletje in de bergen dat van onder tot boven beschilderd was. Hij noemde het ‘el cielo’, de hemel. Daar wil ik heen.