Cor van Beurden, 'mister Thor' had voor zijn halve marathon geen toppers nodig

Deze week overleed Cor van Beurden, erelid, lid van verdienste en houder van de zilveren speld. Onderscheidingen, die hij kreeg vanwege zijn vele verdiensten voor de Roosendaalse atletieksport. Een kwart eeuw was hij organisator en het gezicht van de halve marathon van Roosendaal. 

Topatleten, die om startgeld vroegen, waren bij hem aan het verkeerde adres. ,,We zijn een echte volksmarathon. De laatste loper is net zo belangrijk als de winnaar. Iedereen is welkom, mits voldoende getraind natuurlijk.''

Toppers had Van Beurden niet nodig. ,,Waarom zouden we? Zonder hen trekken we ook zo'n 20.000 toeschouwers.'' Pas in zijn laatste jaar als organisator zag hij die massa toen hij werd rondgereden langs het parcours. Alle voorgaande jaren hield hij de controle bij de finish op de Markt.

Een geboren winnaar was 'mister Thor' niet. ,,Ik trainde na mijn werk bij General Electrics in Bergen op Zoom drie keer in de week op de baan. Maar eigenlijk was ik op mijn 28e voor topsport al te laat begonnen. Gelukkig kwam in de jaren zestig de recreatiesport in opkomst. Thor kreeg meer aandacht voor de vele trimmers, die de vereniging telde.'' 

Bestuurlijk was Van Beurden afwisselend voorzitter, penningmeester en jurylid. Hij nam het initiatief voor een avondvierdaagse in zijn stad, waar al snel duizenden wandelaars aan meededen. Ook het schoolatletiek kwam mede dankzij zijn inbreng regionaal van de grond. 

Bij de meeste wedstrijden was hij ook nog eens de microfonist, al bleek organiseren en speakeren voor de perfectionist niet altijd de beste combinatie. ,,Dan zag ik op de Markt een hek niet helemaal goed staan en daar stuurde ik via de microfoon heel rap een vrijwilliger op af. Het publiek had daar echter geen boodschap aan.''

Bij de 25e editie was speaker Cor sprakeloos toen zijn hele familie bijeen was en hij door de burgemeester geridderd werd. Ook in zijn laatste jaren, terwijl de Parkinson in zijn ranke lijf sloop, bleef hij nauw betrokken bij het wel en wee van Thor. Van Beurden aanvaardde zijn ziekte makkelijker dan het moment waarop hij op zijn 37e vanwege een hamstringblessure met hardlopen moest stoppen. ,,Ik vond het verschrikkelijk om een groep lopers voorbij te zien lopen en niet aan te kunnen sluiten. Later ben ik samen met mijn vrouw gaan wandelen en fietsen. Had ze iets meer aan me.''