De schaatstocht op de Vliet is er eentje uit de tijd van zwart-wit foto's

In een gekke bui heb ik ooit tegen een sportmindende agent gezegd dat ik wel een groepje mensen optrommel, mocht er weer eens een Vliettocht worden gehouden. Nog geen week later rolt er een mail van de Roosendaalse politievereniging binnen. Of we niet de hele organisatie van de bekende schaatstoertocht over konden nemen? Omdat 'dat groepje mensen' al jaren triatlons organiseert met zwemmen ín het Vlietwater, leek het ons een fluitje van een cent om ook mensen óp het water te laten bewegen. In de wetenschap dat Hollandse ijswinters net zo zeldzaam zijn als Nederlands biathlongoud, namen we met een gerust hart het met militaire precisie geschreven draaiboek van de Hermandad over.

Eens per jaar komt de Vliettochtcommissie bijeen. Dan filosoferen we als volleerde ijsmeesters wat over zwart ijs, ankerijs, kwalsterijs of kruiend ijs. We drinken een Schrobbelèr op de zoveelste zachte winter en gaan tevreden, ik zou haast zeggen opgelucht, uiteen. De laatste Vliettocht is er eentje uit het Betamax-tijdperk en zwart-wit foto's in de krant. De 25 kilometer tussen Roosendaalse kaai en het Benedensas werd door dik vijfduizend schaatsers afgelegd. Dat hadden er veel meer kunnen zijn als de tocht niet op dezelfde dag als haar 'grote broer' in Friesland was verreden.

Het V-woord zal de Dikke Vandale nooit halen. Maar goed ook, stel je voor dat de massahysterie hier toe zou slaan. Dat je als beginnend toertochtorganisator hele volkstammen op West-Brabants enige bevroren rivier moet opvangen. Dat de politie het evenement na zes vorige-eeuw-edities uit handen gaf, was niet voor niets. Al die verantwoordelijkheid. Terreurdreiging? Hadden ze in 1997 nog nooit van gehoord. Zo'n evenement kun je beter aan een groepje hobbyisten overlaten.

Anderzijds mag je een hele schaats- en krabbelnatie niet eeuwig frustreren met wéér geen tocht. Wiebe Wieling raakt pas uit de anonimiteit als hij als Elfstedenvoorzitter het verlossende it giet aon mag uitspreken. Het is de hang naar nostalgie, die ons allen drijft. Maar als er volgende week zaterdag op de Roosendaalsche en Steenbergsche Vliet gedreven wordt, hebben we als organisatie iets niet goed gedaan.