Martien Schumacher wordt al bijna een halve eeuw overal voor gevraagd in Rucphen

Het is heus niet zo dat Martien Schumacher (78) zomaar overal ‘ja’ op zegt, benadrukt hij. ,,Ik kijk wel uit waar ik naartoe ga hoor", zegt hij lachend. ,,Maar als ik ergens voor word gevraagd, is mijn grens om ‘ja’ te zeggen inderdaad niet heel hoog.”

En dus is hij al bijna een halve eeuw vrijwilliger in Rucphen, sinds hij in 1973 in het dorp neerstreek, vanwege zijn baan als hoofd sociale dienst bij de gemeente. Hij wordt al snel gevraagd bij het koor en komt als secretaris in het bestuur van de (toenmalige) Sint Martinusparochie terecht. ,,Dat was destijds ook het schoolbestuur. Later is dat losgekoppeld; vanwege de secularisering vond men het immers niet meer logisch dat een school vanuit de kerk werd bestuurd.”

Maar Schumacher blijft ook na de splitsing secretaris van zowel de parochie als de onderwijsstichting en beleeft zo een ‘leuke, maar vooral drukke tijd’. ,,Met het invoeren van het basisonderwijs en het verdwijnen van de kleuterscholen in 1985 kreeg ik als secretaris behoorlijk wat voor de kiezen”, herinnert hij zich. ,,Iedere maand kwam er een dik pak papier vanuit het ministerie op het bureau, met van die onleesbare circulaires”, lacht hij. ,,Dat was best een hevige tijd.”

Een jaar of tien later is hij betrokken bij de oprichting van de Kiwanis Halderberge/Rucphen, waarvoor hij nog steeds de goede doelen (mede) selecteert. ,,We wilden als vriendengroep iets voor de maatschappij betekenen, door activiteiten te organiseren en de opbrengsten aan het goede doel te geven”, vertelt hij. ,,Daar ben ik ook weer bij gevraagd door iemand die ik kende vanuit mijn werk bij de gemeente. Als je daar werkt, spreek je altijd mensen die met dat soort dingen bezig zijn.”

Op dezelfde manier wordt hij de Rucphense belangenbehartiger voor Alzheimer West-Brabant. ,,Daarmee is de missie professionele organisaties en vrijwilligers aan elkaar te koppelen, die samen als doel hebben het veilig ouder worden in de gemeente Rucphen”, legt hij uit. ,,Dat gaat om veiligheid, zoals het tegengaan van financieel misbruik, maar ook om de zorg voor wie met dementie geconfronteerd wordt en hun mantelzorgers. Daar zijn we nu volop mee bezig.”

En bezig blijft hij nog wel even. ,,Alles komt voort uit een interesse voor wat er om je heen gebeurt. Als je daar echt in geïnteresseerd bent, word je vanzelf overal voor gevraagd.” Ondanks die interesse en het feit dat hij dertig jaar secretaris van de plaatselijke CDA was, is het van een politieke carrière nooit gekomen. ,,Dat heb ik nooit geambieerd. Het zou ook niet te combineren zijn geweest met mijn werk als ambtenaar.” Lachend: ,,Bovendien; ik had het al wel druk genoeg.”