Processie en zegening Tullepetaon: ‘Veul ‘s ànders, maar de leut blijft’

Want daar was toch het één en ander aan gesleuteld. De religieuze festiviteiten startten dit jaar met het zegenen van de Tullepetaon. Dan volgde de processie waarbij de Priens onder een heuse baldakijn begeleid werd naar de Onze Lieve Vrouwe kerk op de Kade voor de carnavalsmis. 

En ook daar hielden de veranderingen niet op. Geen eucharistieviering dit jaar; Pastoor Marc Lindeijer had een andere invulling in gedachte. De ene noemde die traditioneler, de ander meer carnaval. Het was vooral wennen volgens de meesten. De zussen Judith en Elma waren in ieder geval blij dat ze een uurtje langer konden slapen. De vernieuwde mis startte een uurtje later dit jaar.

Doeget Same
Zoals het een carnavalsmis betaamt, was er genoeg ruimte voor een lach en een knipoog. De Pastoor deed er alles aan om iedereen erbij te betrekken. Zo wees hij grappend op de rode instructies in het kerkboekje zodat iedereen met of zonder houten kop, mee kon doen. 

Daarnaast had onze ‘eerste burgervader’ Han van Midden een cruciale rol als ere-Suisse, een leek die taken uitvoert in de kerk, tijdens het inzegenen van de Priens, de nar en de sjampetter. Ofpredikant Jim Davis refereerde dan ook niet toevallig naar het motto van 1987: Doeget Saome. 

Volgens voorzitter Jaqco van Gastel ook precies waardoor deze nieuwe invulling was ontstaan: ,,Een prettige samenwerking van kerk en stichting.”

Mijn Stadje
Maar alle veranderingen ten spijt, toen de eerste tonen van ‘Ḿijn Stadje’ werden ingezet, stond iedereen op, al stond daar niets van in het kerkboekje, en deinsde mee met het onofficiële lijflied van iedere Tullepetaon.