Daar zit ik dan. Zaterdagochtend, in de stromende regen op de grond in het bos. Leunend tegen een boom probeer ik al zo’n twintig minuten te mediteren. Van de korstmossen links tot de naaktslakken rechts naast me: ik dwing mezelf om de omgeving in me op te nemen en ik staar me een ongeluk naar de bewegende boomtoppen. Als ik nu nog geen goede verbinding heb gemaakt met de natuur, dan weet ik het ook niet meer.