Damian verhuisde naar Rotterdam door het Zomercarnaval: ‘Zo bijzonder en feestelijk’

Met zijn ogen dicht lag hij in het gras. Af en toe opende hij die en keek hij naar de wolken. Om hem heen zinderde de stad. Het was Zomercarnaval. Een bonte verzameling van kleurrijke mensen trok aan hem voorbij. En hij dacht: ik ben thuis. 

Zo begint het verhaal van Damian Zarebski (40). De helft van zijn leven woont hij in Nederland. Hij was jong toen hij voor het eerst in Rotterdam was. De wereld lag aan zijn voeten. De mogelijkheden waren eindeloos. Hij kwam hier om drie maanden te genieten van zijn vrijheid. Hij zou daarna aan een studie rechten beginnen in zijn thuisland Polen, maar zodra hij hier was wist hij dat het anders zou lopen.

Tijdens dat Zomercarnaval voelde hij zich vrijer dan ooit. Al die kleuren, verschillende mensen, afkomsten. Hij vond het geweldig. ,,Zo mooi, bijzonder en feestelijk. Ik wilde hier blijven.”

Toen hij bij thuiskomst aan zijn ouders vertelde dat hij naar Nederland wilde verhuizen, reageerden die niet dolenthousiast. Maar Zarebski was vastberaden. Geld had hij niet en omdat zijn ouders niet stonden te springen, kreeg hij ook geen zak geld mee. Hij verkocht daarom een dure printer. Met dat geld betaalde hij zijn ticket om naar Nederland te reizen. Niet wetende wat hij daar zou gaan doen en hoe zijn leven zou verlopen. 

Spijt van zijn besluit kreeg hij echter nooit. Terwijl het in de beginjaren niet makkelijk voor hem was. Hij sprak de taal niet en maakte huizen schoon om rond te komen. ,,Het was emotioneel zwaar toen ik uit Polen vertrok. Ik huilde. Het voelde zo definitief, ik wist dat ik nooit meer écht terug zou komen. Mijn wortels liggen in Polen en ik vind het niet leuk als mensen negatief over Polen spreken. Maar politiek gezien is het vreselijk. Er is veel polarisatie, xenofobie, discriminatie en fanatisme in religie.”

Samen met zijn Nederlandse man Tom - die hij hier na een paar jaar ontmoette - kocht hij een klushuis op Katendrecht. Dat knapte hij volledig op. Van vier appartementen maakte hij een huis met een grote woonkeuken en een kantoor aan huis. Het was de start van zijn eigen bouwbedrijf. Want dat is wat hij het liefste doet: huizen ontwerpen. 

Op een gedeelde eerste plek komt feesten. Wie met enige regelmaat in gayclub Keerweer komt, kent Zarebski. Het is zijn favoriete plek in Rotterdam. Ook daar is het weer die samenkomst van al die verschillende soorten mensen die hem trekt. Hij houdt ervan om nieuwe mensen te leren kennen én om te dansen. Dan staat hij op de trap, daar heeft hij de ruimte om zijn dansmoves te laten zien. Hij heeft veel zin in de feesten tijdens het Eurovisie Songfestival. ,,Het is een invasie van homo’s uit de hele wereld. Het wordt sowieso gezellig!”

Vaak beginnen die feesten bij hem thuis. Dan kookt hij voor zijn vrienden en gaan er flessen wijn doorheen. Om een uur of twee gaat de groep richting de stad. Zijn man is iets minder van het feesten. ,,Wij zijn tegenpolen. Dat hij zo anders is, trekt me ook aan. Ik ben emotioneel en dramatisch. Hij is een echte Hollander. Behouden, en hij uit zijn gevoelens minder. Door mijn Poolse achtergrond hou ik van samenzijn met vrienden, met elkaar eten en drinken. Dat hoeft van hem minder. Als hij er geen zin in heeft, gaat hij naar ons tweede huis in Amerongen.”

Hij laat een harde, aanstekelijke lach horen. Zarebski gaat lachend door het leven, zo lijkt het. ,,Ik zie de wereld niet door angst. Ik ben positief en ik ben wie ik ben. Ik vind uitdagingen leuk en zie weinig beren op de weg. Toen ik hier kwam, had ik niks. Ja, ik had een tent. Voor als ik nergens kon slapen. Nederland staat bekend om zijn tolerantie en ik heb de afgelopen jaren geleerd dat het land niet zo tolerant is als mensen vaak denken. Maar het heeft ook te maken met je instelling. Ik ben blij met de mogelijkheden die ik hier heb gekregen. Ik heb veel hulp gehad van Nederlanders. Ik denk dat je die hulp krijgt als je een goed mens bent.”