Eerst maar even over die naam, dan hebben we het gezeur meteen gehad. Kun je nog wel aankomen met een van de meest te pas en te onpas misbruikte woordspelingen op eetgebied? Inmiddels heeft elke reclameschrijver van Nederland, zijn buurman en zijn grootje het grapje als eens gebruikt voor (h)eerlijk brood, (h)eerlijk genieten of (h)eerlijk boodschappen doen. In Eindhoven kun je zelfs (h)eerlijk parkeren. Hoe dat in zijn werk gaat, geen idee, maar het bestaat.

Maar: eerlijk is eerlijk, Brasserie (H)eerlijk is echt eerlijk. Als we het bloemstukje op tafel onderzoeken, vertelt gastheer/eigenaar Lieven de Regt grijnzend: ,,Die is nep hoor, komt gewoon van de overkant", wijzend naar de Action aan de andere kant van het plein.

Dat doet even vrezen voor de kwaliteit van het eten, maar ook op de kaart en op ons bord blijkt (h)eerlijk geen loze marketingterm. De gastheer heeft zich echt verdiept in de zaken die hij op tafel zet. Dat de sorghum (een glutenvrije graansoort) gewoon van boer Klompe uit de Hoeksche Waard komt en dus niet helemaal uit Peru hoeft te komen, en dat zijn Albacore-tonijn lijngevangen wordt en eigenlijk de enige tonijnsoort is die je nog met een redelijk schoon geweten kunt eten. Stel een vraag en hij legt het enthousiast uit. Soms slaat dat iets te ver door, zoals bij de wijnen. Bij vijf bloemrijke wijnbeschrijvingen na elkaar raken de meeste mensen het spoor bijster.